Meesterlijk verhalenvertelster

De 19-jarige Maya komt aan op het eiland Chiloé, voor de ruige kust van Chili waar ze verblijft bij Manuel Arias, een nogal op zichzelf zijnde, knorrige antropoloog.
Het rustige eilandleven staat in schril contrast met het ruige leven van drugs en geweld in Las Vegas dat Maya achter zich heeft gelaten. Beiden zijn op zoek naar wie ze nu eigenlijk zijn en de vraag is of de geesten van het verleden hen zullen toelaten dit te ontdekken.

Wat opviel toen ik begon te lezen was dat er weinig dialoog in het verhaal zat, wat in het begin zeker wennen was. Eenmaal ik hieraan gewoon was, slaagde Allende er in me in het verhaal te trekken en een sfeer van mysterie te creëren die je doet uitkijken naar het vervolg van het verhaal.
Haar beeldende schrijfstijl zorgde er voor dat ik het boek een aantal keer moest neerleggen. Ik kon bijna letterlijk voelen, ruiken, zien wat ze beschreef. Wat soms best heftig was.

Gedurende het hele verhaal weet Allende een allegaartje van personages op te voeren die soms een glimlach, soms een rilling langs mijn ruggengraat deden verschijnen.
Wat het hoofdpersonage Maya betreft, het is zoals Allende al zei: "In sommige scènes had ik haar het liefst een draai om de oren willen geven, in andere had ik haar wel in mijn armen willen nemen om haar te beschermen tegen de wereld en haar eigen verwarde hart."

15 jaar nadat ik haar debuutroman 'Het huis met de geesten' heb gelezen heeft Isabel Allende me er weer aan herinnerd hoe een meesterlijk verhalenvertelster ze is.

Dit boek verdient voor mij zeker 5***** !