Lezersrecensie
Wees zichtbaar
De roman 'Wees onzichtbaar' is een aardige roman die op directe, anekdotische wijze het verhaal vertelt van Metin, een Turkse jongen die opgroeit in de Bijlmer in de jaren '90. Ondanks die redelijk snelle vertelwijze met korte hoofdstukken, vond ik het geheel opvallend oppervlakkig en langdradig. Allerlei thema's worden aangestipt zonder ergens iets van diepgang te vinden. Ik had me verheugd op een inkijkje in het leven in de snelkookpan die de Bijlmer is, met al zijn subculturen, criminaliteit, drugs, surreële flatgebouwen en uiteraard de Bijlmerramp, maar ik werd er niets wijzer van. Alle ideeën die ik op voorhand had van de Bijlmer, bleven overeind en er werd niets aan toegevoegd. Ook de thema van de afwezige vader vond ik erg oppervlakkig uitgewerkt. Ik kon me niet identificeren met de hoofdpersoon, had nauwelijks compassie en realiseerde me na het lezen dat het boek me niet echt had geraakt. Ik neem aan dat de roman in feite een autobiografie is met wat fictionele elementen erin. En eerlijk gezegd, vind ik een autobiografie zelden geslaagd. Vrijwel nooit lukt het een schrijver om voldoende afstand te nemen en zijn eigen geschiedenis op een interessante wijze vorm te geven.
Aan de positieve kant: het boek is uitstekend geschreven in mooi, glashelder taalgebruik. De schrijver beheerst zijn pen en dat maakte dat ik het achter elkaar heb uitgelezen. Maar iemand had met een hardvochtige rode pen de helft van de tekst moeten schrappen. En die had in elk geval het laatste hoofdstuk moeten laten staan, want dat is grandioos. Dat laatste hoofdstuk, waarin de hoofdpersoon na een tijd terugkeert naar Bijlmer, is zo mooi, dat je het boek met een voldaan gevoel dichtslaat. Job well done, Murat Isik.
Aan de positieve kant: het boek is uitstekend geschreven in mooi, glashelder taalgebruik. De schrijver beheerst zijn pen en dat maakte dat ik het achter elkaar heb uitgelezen. Maar iemand had met een hardvochtige rode pen de helft van de tekst moeten schrappen. En die had in elk geval het laatste hoofdstuk moeten laten staan, want dat is grandioos. Dat laatste hoofdstuk, waarin de hoofdpersoon na een tijd terugkeert naar Bijlmer, is zo mooi, dat je het boek met een voldaan gevoel dichtslaat. Job well done, Murat Isik.
1
Reageer op deze recensie