Luchtige zomerlectuur

'Bonjour tristesse' is het zeer bekende debuut van Françoise Sagan. Het boek stond in de jaren '70 op de leeslijst voor Frans, in mijn middelbare school.
Ik ben verbaasd dat dit boek op die lijst stond, in een nonnenschool, want er komt nogal wat vrije seks in voor. Misschien was het populair vanwege de dunheid van het boek, of vanwege de eenvoudige taal. (Het moest tenslotte in het Frans gelezen worden.)
Ik heb het gevoel dat ik het 45 jaar te laat heb gelezen om het interessant te vinden.
Waarom dit zo bejubeld wordt, is mij een raadsel. Het overstijgt, qua stijl, nauwelijks het eerste het beste liefdesromannetje.
Een verwende puber met een playboy-vader en een paar vrouwen, de ene serieus en de andere flirterig en oppervlakkig. De setting is wel goed gekozen. Je voelt de heerlijke vakantiesfeer van het zuiden van Frankrijk. Een echt zomerboek dus.
Maar een klassieker zou ik het niet durven te noemen.
Citaat:
"Hij was lange tijd Elsa's minnaar, want die was ondanks haar schoonheid helemaal niet inhalig en haar onverschilligheid op dat punt beviel hem zeer.
Zijn vrouw daarentegen was een afschuwelijk mens. Anne had haar nooit eerder ontmoet en al snel zag ik dat haar mooie gezicht die misprijzende en spottende uitdrukking aannam die ze meestal voor de buitenwereld reserveerde. Charles Webbs praatte als altijd veel te veel, terwijl hij onderzoekende blikken op Anne wierp."