Een boeiend verhaal over schuld en onschuld.

Een mooi boek, dat moeilijk samen te vatten is zonder spoilers weg te geven. Dus ik kom maar meteen ter zake:
Voor mij was het lang gissen naar de betekenis van de titel.
En de peer, die op de cover afgebeeld staat, heeft in het boek maar een bijrolletje. Ik zou voor de cover eerder geopteerd hebben voor een huis of een interieur of een kopje, of zo.
De naam Eva? Ik heb even gedacht aan de bijbelse Eva, die haar geliefde in de verboden vrucht (appel, peer) wil laten bijten. Wat vergezocht? Misschien. Maar namen doen er wel toe in dit boek. Eva vindt bijvoorbeeld Isabel onsympathiek omdat ze zich uit haar kindertijd een Isabel herinnert die onsympathiek was.
Het boek, dat uit drie delen bestaat, geeft in het begin weinig antwoorden over de betekenis van de titel “De bewaring”. Het verhaal springt van hier naar daar. Je zoekt, als lezer, wat houvast. Je leest en herleest zinnen.
Wie is Isabel?
Een verlegen vrouw? Stuurs, ongevoelig? Of is dat maar een masker?

Verder is er het verhaal van de verdwenen spullen. In de flaptekst staat dat er spullen beginnen te verdwijnen van zodra Eva in het huis logeert. Maar dat klopt niet, want voorheen werd Neelke, de huishoudhulp, al verdacht van het stelen, en er waren zelfs al eerder huishoudhulpen ontslagen. Dat staat letterlijk op blz.13.
Het karakter van Isabel wordt goed uitgediept.
Zij komt niet erg sympathiek over. Zij maakt Eva belachelijk en is eigenlijk totaal ongenietbaar. Met haar zou ik niet graag in een restaurant of café zitten. Ook de relatie met haar broers is niet optimaal. Zij voelt zich miskend door haar jongste broer. Is hij dan vergeten hoe vaak zij hem in hun kindertijd heeft getroost?
Citaat:
" 'Wist je dat je als kind nachtmerries had? Aan de lopende band. Je was zo bang. Elke nacht weer. Ik hield je dan altijd vast. Jij moest huilen en ik hield je vast.'
Hij probeerde erom te lachen, tevergeefs."

Eva lijkt in het begin een beetje een gansje, maar dat is slechts schijn. Naarmate het verhaal vordert, voel je dat Eva heel wat anders is dan het typetje dat zij speelt.
In deel 2 wordt de relatie tussen Isabel en Eva verder onder de loep genomen.
Is Isabel nu verliefd op Eva? Daar lijkt het wel op. Maar het blijft een aantrekken en afstoten.
Vooral deel 3 is zeer goed geschreven. Het begint met een dagboek. Dankzij dit dagboek wordt alles duidelijk voor Isabel, … en voor de lezer.
Daar wordt het interessant, want hier komt het universele verhaal. De gebeurtenissen (die niet verzonnen zijn) zijn extra schokkend. Bv. hoe Joodse mensen werden behandeld, ook na de oorlog…
Ook de tijdsgeest (begin jaren ’60) is goed weergegeven, tot in de kleinste details. Hoe de algemene houding was tegenover homo’s, tegenover ongetrouwde 30-jarige dochters, tegenover huispersoneel.
Het verhaal las voor mij zeer vlot, zo vlot dat ik maar doorlas en doorlas om te weten hoe de vork precies in de steel zat. Deel 2, met de expliciete seks-scenes, zat daardoor wat in de weg.
Ik denk dat ik het te snel heb gelezen en ik heb dan ook achteraf hele stukken herlezen.
Enkele mooie zinnen:
“Isabel wilde de woorden onthoren, net zoals ze haar zicht soms wazig maakte als ze ergens naar keek – besloot het niet helemaal scherp te zien, besloot zich ervan los te maken.”
“De bomen waren kaal, graatmager en prachtig, met witte vingers vol kristal.”
Soms ook erg rare zinnen, zoals:
“Opwinding was een zware deken die haar ’s nachts plette, voelde als honing die in haar longen droop.” (blz.137)
“De herfst had zich nog maar net aangekondigd, nog maar net zijn jas uitgetrokken, en het rook nu al naar winter.” (blz.275)
“Ze ging naar huis en waakte ervoor dat ze oogcontact maakte met de deur of de open haard of de kist die ze aan het vullen was.” (blz.264) (Oogcontact kan je toch alleen maar maken met iemand die ogen heeft? …was mijn bedenking hierbij.)
Al bij al een mooi literair werk.