Mooie novelle

De novelle zelf: 5 sterren.
Het voorwoord van Tom Lanoye is interessant, maar ik vind dat je best zo weinig mogelijk weet over het privéleven van een schrijver.
En het derde deel van dit boek? Al dat gegraaf naar de echte monsieur Hawarden! Wat kan het mij schelen dat de echte monsieur Hawarden een jongensachtig meisje was en dat ze kattenkwaad uithaalde in het internaat, waar ze toevallig George Sand ontmoette, van wie slecht geschreven dagboekjes bewaard zijn gebleven?
De laatste 100 bladzijden heb ik maar zo gelaten. Monsieur Hawarden moet voor mij een romanpersonage blijven, ... zoals de auteur het bedoeld heeft. Hij wou juist NIET het echte verhaal vertellen!
Maar, de novelle zelf, dus.
In tegenstelling tot sommige lezers die het op goodreads 1 armzalig sterretje gaven, vind ik het heerlijk proza. Prachtige beschrijvingen.
"Monsieur Hawarden stapt langzaam door de lente. Hij gaat naar Ligneuville en voor de eerste maal sedert zijn aankomst ziet hij hoe schoon het dal is waardoor de Amel trekt. Hij gaat behoedzaam en bevreemd rondziend zoals iemand die uit een lange ziekte is opgestaan en opnieuw het leven ontdekt. Het schemerend jonge groen is nog killig aan de bomen maar de hagen zijn reeds hevige vlekken van vranke groeite. ...
De zon is zichtbaar geworden, zeer zacht in de nevel. Monsieur Hawarden sluit zijn ogen en blijft staan. Een verre warmte rust op zijn gelaat en als hij zijn ogen opent zijn ze schemerachtig alsof tranen werden ingehouden."

En dan het moment waarop HIJ plotseling ZIJ wordt:
"En nu kleedt monsieur Hawarden zich uit. Hij trekt zijn mannenkleren uit. En het zacht-linnen hemd rukt hij open.
Haar borsten schijnen te leven in de magere handen. En weldra glijden de kleren over haar schouder, over de gebogen lijn van de heupen. Laag uitgesneden is de rug in het kleed. De rug is week en trots."

In dit verhaal wordt veel gesuggereerd en aan de verbeelding van de lezer overgelaten.
Er staat heel wat tussen de regels.
Ik las deze novelle voor de tweede keer, misschien aandachtiger dan de 1e keer, en vond hem nu nog mooier dan toen.