Lezersrecensie
Opgroeien op het Italiaanse platteland
Een heel bijzonder boek. Niet altijd eenvoudig om te lezen, maar zeker de moeite waard. Neem me mee is ook een boek dat je niet onberoerd laat, het zet je aan het denken en werkt na het lezen nog even door.
Het boek speelt zich af in Italië en begint in 1942. Davide groeit op in een klein Italiaans dorpje niet ver van Napels. Hij is varkenshoeder op de boerderij van zijn vader en heeft nooit de kans gekregen om naar school te gaan. Nochtans is hij heel slim en leergierig. Maar de mensen zien alleen zijn slepende been en zijn vader schaamt zich voor het gebrek van zijn zoon. Alleen Teresa, het mooiste meisje van het dorp, ziet hem voor wie hij echt is en is zijn beste vriendin.
Alles verandert als er op een dag een groep Joodse mensen aan het dorp wordt toegewezen. Davide raakt erg onder de indruk van zijn Joodse leeftijdsgenoot Nicolas. Hij bewondert Nicolas en zou op hem willen lijken. Hij slaagt erin om Nicolas’ vader te overtuigen om hem te leren lezen en ontdekt zo de schoonheid en de kracht van woorden. De vriendschap met Nicolas zal zijn leven veranderen en hem doen ontdekken dat de wereld groter is dan zijn plattelandsdorp.
Zijn vader is echter razend als hij ontdekt dat zijn zoon vriendschap sluit met Joodse mensen en zelfs van hen leert lezen. Hij is immers een fanatieke aanhanger van het fascisme en dweept met Mussolini. Zoals Davide het ergens in het boek verwoordt: “in zijn geval zou ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben, en in mijn geval zou hij waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben.”
Het boek bevat dan ook vele thema’s, niet alleen het antisemitisme en de Tweede Wereldoorlog, maar het is ook een coming-of age roman over liefde, vriendschappen en het zich onttrekken aan het milieu waarin je opgroeit.
Ook het taalgebruik is schitterend. Naarmate Davide meer woorden leert kennen, gebruikt de auteur ook alsmaar mooiere beeldspraak om zijn gedachten vorm te geven.
In het Italiaans heet de roman Il ladro di quaderni (de notitieboekjesdief) en ik begrijp waar de titel vandaan komt, maar die behandelt maar een aspect van Davides leven. In die zin vind ik de Nederlandse titel, Neem me mee, eigenlijk beter gekozen. Hij is minder duidelijk, maar vertelt ook toch heel veel over de diepere gronden van het verhaal.
Gianni Solla is een Italiaans auteur, die al zijn hele leven in Napels woont. Hij schrijft korte verhalen, theaterstukken en romans. Neem me mee is de eerste van zijn romans die in het Nederlands werd vertaald. Maar ik vermoed sterk dat er hierna nog zullen volgen.
Deze recensie verscheen eerst op In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com/2024/09/13/neem-me-mee/
Het boek speelt zich af in Italië en begint in 1942. Davide groeit op in een klein Italiaans dorpje niet ver van Napels. Hij is varkenshoeder op de boerderij van zijn vader en heeft nooit de kans gekregen om naar school te gaan. Nochtans is hij heel slim en leergierig. Maar de mensen zien alleen zijn slepende been en zijn vader schaamt zich voor het gebrek van zijn zoon. Alleen Teresa, het mooiste meisje van het dorp, ziet hem voor wie hij echt is en is zijn beste vriendin.
Alles verandert als er op een dag een groep Joodse mensen aan het dorp wordt toegewezen. Davide raakt erg onder de indruk van zijn Joodse leeftijdsgenoot Nicolas. Hij bewondert Nicolas en zou op hem willen lijken. Hij slaagt erin om Nicolas’ vader te overtuigen om hem te leren lezen en ontdekt zo de schoonheid en de kracht van woorden. De vriendschap met Nicolas zal zijn leven veranderen en hem doen ontdekken dat de wereld groter is dan zijn plattelandsdorp.
Zijn vader is echter razend als hij ontdekt dat zijn zoon vriendschap sluit met Joodse mensen en zelfs van hen leert lezen. Hij is immers een fanatieke aanhanger van het fascisme en dweept met Mussolini. Zoals Davide het ergens in het boek verwoordt: “in zijn geval zou ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben, en in mijn geval zou hij waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben.”
Het boek bevat dan ook vele thema’s, niet alleen het antisemitisme en de Tweede Wereldoorlog, maar het is ook een coming-of age roman over liefde, vriendschappen en het zich onttrekken aan het milieu waarin je opgroeit.
Ook het taalgebruik is schitterend. Naarmate Davide meer woorden leert kennen, gebruikt de auteur ook alsmaar mooiere beeldspraak om zijn gedachten vorm te geven.
In het Italiaans heet de roman Il ladro di quaderni (de notitieboekjesdief) en ik begrijp waar de titel vandaan komt, maar die behandelt maar een aspect van Davides leven. In die zin vind ik de Nederlandse titel, Neem me mee, eigenlijk beter gekozen. Hij is minder duidelijk, maar vertelt ook toch heel veel over de diepere gronden van het verhaal.
Gianni Solla is een Italiaans auteur, die al zijn hele leven in Napels woont. Hij schrijft korte verhalen, theaterstukken en romans. Neem me mee is de eerste van zijn romans die in het Nederlands werd vertaald. Maar ik vermoed sterk dat er hierna nog zullen volgen.
Deze recensie verscheen eerst op In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com/2024/09/13/neem-me-mee/
2
Reageer op deze recensie