Lezersrecensie
Prachtig taalgebruik en bijzonder mooie schrijfstijl
Amber is een jonge vrouw die een piepklein arbeidershuisje huurt in een volkse buurt ergens in een stad. Ze maakt kennis met de babbelwijven, de oude roddelaarsters uit haar nieuwe straat en Cecile, haar oude en bizarre buurvrouw. Cecile maakt haar ’s nachts vaak wakker omdat ze plots begint te schreeuwen.
Amber ontdekt gaandeweg in haar huisje allerlei kindertekeningen die haar intrigeren, het lijkt wel of die haar iets vertellen. Ze gaat op onderzoek uit en stoot zo op een cold case van vijftig jaar geleden. Het zevenjarige meisje dat daar woonde, verdween op een dag spoorloos en werd nooit teruggevonden. Amber beslist zelf op zoek te gaan naar de waarheid.
De hoofdstukken van Amber worden afgewisseld door beschouwingen van de babbelwijven en van Cecile, de verwarde buurvrouw. Ook het verhaal van Sonja, het meisje dat zoveel jaar geleden verdween, wordt tussendoor verteld. Zo kunnen we als lezer ook beginnen om de puzzel te leggen van wat er zoveel jaar geleden gebeurd kan zijn.
Ook al zag ik het einde al enigszins aankomen – het deed me wat denken aan een ander verfilmd boek – is het toch een sterk en luguber einde en doet het ook niets af aan de grootsheid van het boek. Marita de Sterck weet in Zoethout de personages heel treffend neer te zetten, ze intrigeren je en kruipen onder je vel.
En alhoewel het geen dik boek is, gebeurt er toch heel veel en wordt er ook heel veel verteld, al dan niet expliciet. Combineer dit met een prachtig taalgebruik en een bijzonder mooie schrijfstijl en je hebt een pareltje te pakken.
Marita de Sterck is een Vlaamse auteur die al vele jaren schrijft en al talrijke boeken op haar naam heeft staan. Ze werd geboren in Antwerpen en studeerde talen, perswetenschappen en antropologie. Ze geeft ook workshops verhalen schrijven aan jongeren.
Zoethout is een sterk boek dat het lezen meer dan waard is.
En ik vraag me nu nog altijd af hoe zoethout eigenlijk zou smaken…
Deze recensie verscheen eerst op In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com/2025/03/01/zoethout/
Amber ontdekt gaandeweg in haar huisje allerlei kindertekeningen die haar intrigeren, het lijkt wel of die haar iets vertellen. Ze gaat op onderzoek uit en stoot zo op een cold case van vijftig jaar geleden. Het zevenjarige meisje dat daar woonde, verdween op een dag spoorloos en werd nooit teruggevonden. Amber beslist zelf op zoek te gaan naar de waarheid.
De hoofdstukken van Amber worden afgewisseld door beschouwingen van de babbelwijven en van Cecile, de verwarde buurvrouw. Ook het verhaal van Sonja, het meisje dat zoveel jaar geleden verdween, wordt tussendoor verteld. Zo kunnen we als lezer ook beginnen om de puzzel te leggen van wat er zoveel jaar geleden gebeurd kan zijn.
Ook al zag ik het einde al enigszins aankomen – het deed me wat denken aan een ander verfilmd boek – is het toch een sterk en luguber einde en doet het ook niets af aan de grootsheid van het boek. Marita de Sterck weet in Zoethout de personages heel treffend neer te zetten, ze intrigeren je en kruipen onder je vel.
En alhoewel het geen dik boek is, gebeurt er toch heel veel en wordt er ook heel veel verteld, al dan niet expliciet. Combineer dit met een prachtig taalgebruik en een bijzonder mooie schrijfstijl en je hebt een pareltje te pakken.
Marita de Sterck is een Vlaamse auteur die al vele jaren schrijft en al talrijke boeken op haar naam heeft staan. Ze werd geboren in Antwerpen en studeerde talen, perswetenschappen en antropologie. Ze geeft ook workshops verhalen schrijven aan jongeren.
Zoethout is een sterk boek dat het lezen meer dan waard is.
En ik vraag me nu nog altijd af hoe zoethout eigenlijk zou smaken…
Deze recensie verscheen eerst op In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com/2025/03/01/zoethout/
3
Reageer op deze recensie
