Natuur!

De dagen die komen. Door: Mélissa Da Costa.

Ik hoor niet tot het kamp ‘giga fans’ van Al het blauw van de hemel, het vorige boek van Da Costa. Het verhaal was origineel en pakkend maar de schrijfstijl was niet helemaal mijn ding. Toch liet ik me overhalen om De dagen die komen te lezen en daar heb ik geen spijt van. Dit boek is veel beter geschreven.

Jammer genoeg komt het boek voor mij op het gepaste moment voorbij. Ook ik moet plots afscheid nemen, onverwacht en ongewenst. Hoewel het in het boek om rouwen na een overlijden gaat en er bij mij niemand gestorven is rouw ik ook. Soms loopt het gek in het leven van boekenlezers. Boeken vinden jou als je ze nodig hebt, of omgekeerd.

Amande verliest plots haar man en door de schok ook haar dochtertje in haar buik. Om dat verlies te boven te komen trekt ze zich terug in het huis van de overleden Julie. En die Julie zal Amande terug leren leven en van het leven genieten. De natuur, moestuinieren, een kat, roodborstjes, bloemen,… zijn maar een paar dingen die helpen helen. Dingen waar ik me ook wel in kan vinden qua troost en magie.

Dit is een boek over oneindige pijn maar tevens gaat het over de weg naar verder, naar ander én opnieuw. Heling, herstel, herleven. Hoopgevend.