Lezersrecensie
Nostalgie
Dorst. Door: Marina Yuszczuk.
Een jaar of 30 geleden woonde ik als klein meisje in een dorp naast de grote stad. Ik hield van henna, patchoeli, alles dat zwart was én vampiers. Voor al die dingen moest ik in de ‘grote stad’ zijn. Ik was toen ook al dol op boeken, die ik wegens weinig centen, gretig leende in de bib. Tot ik op één van mijn stadsuitjes op Boekenvoordeel stuitte waar ik een boek zag dat me meteen aantrok. Dolende zielen van Poppy Z. Brite. Ik kocht het aangezien het ook niet zo duur was en was meteen betoverd. Er was nog geen internet dus het enige wat ik kon doen was regelmatig teruggaan naar de winkel in de hoop dat er een nieuw boek zou verschijnen.
Die boeken heb ik nooit (durven) herlezen, al heb ik ze nog altijd. Voor mij waren die pure magie. En toen verscheen Dorst; met eenzelfde soort cover en in dit geval met een vrouwelijke queer hoofdpersoon. Dus waagde ik me nog eens aan het vampiergenre.
En hoewel het verhaal wel wat spannend was raakte het me toch niet zo hard als de boeken van Poppy. Omdat hij beter schreef, misschien. Maar het kan ook dat ik het genre niet meer gewoon ben. Mijn verwachtingen lagen te hoog. Ik werd weer die hunkerende puber die vol passie door het leven werd betoverd. Alles was toen zo nieuw. Those were the days… Maar misschien is er nu iemand zoals ik toen die helemaal verslaafd raakt door Dorst?
Ik ben heel blij dat dit boek verschenen is en hoop ook dat er in de mainstream media nu weer wat meer vampiers mogen opduiken. Liefst queer vrouwen. Dank u Marina en uitgeverij Atlas Contact om daar een lans voor te breken.
Een jaar of 30 geleden woonde ik als klein meisje in een dorp naast de grote stad. Ik hield van henna, patchoeli, alles dat zwart was én vampiers. Voor al die dingen moest ik in de ‘grote stad’ zijn. Ik was toen ook al dol op boeken, die ik wegens weinig centen, gretig leende in de bib. Tot ik op één van mijn stadsuitjes op Boekenvoordeel stuitte waar ik een boek zag dat me meteen aantrok. Dolende zielen van Poppy Z. Brite. Ik kocht het aangezien het ook niet zo duur was en was meteen betoverd. Er was nog geen internet dus het enige wat ik kon doen was regelmatig teruggaan naar de winkel in de hoop dat er een nieuw boek zou verschijnen.
Die boeken heb ik nooit (durven) herlezen, al heb ik ze nog altijd. Voor mij waren die pure magie. En toen verscheen Dorst; met eenzelfde soort cover en in dit geval met een vrouwelijke queer hoofdpersoon. Dus waagde ik me nog eens aan het vampiergenre.
En hoewel het verhaal wel wat spannend was raakte het me toch niet zo hard als de boeken van Poppy. Omdat hij beter schreef, misschien. Maar het kan ook dat ik het genre niet meer gewoon ben. Mijn verwachtingen lagen te hoog. Ik werd weer die hunkerende puber die vol passie door het leven werd betoverd. Alles was toen zo nieuw. Those were the days… Maar misschien is er nu iemand zoals ik toen die helemaal verslaafd raakt door Dorst?
Ik ben heel blij dat dit boek verschenen is en hoop ook dat er in de mainstream media nu weer wat meer vampiers mogen opduiken. Liefst queer vrouwen. Dank u Marina en uitgeverij Atlas Contact om daar een lans voor te breken.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Els Van Haute
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
Dé TikTok-sensatie van dit moment! Heerlijke cosy small town romance voor de fans van Gilmore Girls. Grumpy vs. sunshine én spice, wat wil je nog meer!
