Antigif!

Ergens in de azuurblauwe zee. Door: TJ Klune.

Voor alle fans van Het weeshuis in de azuurblauwe zee is er goed nieuws: er is een vervolg! Woehoe. Ik was (ben) grote fan dus dit was heel fijn nieuws voor mij.

Ergens in de azuurblauwe zee is én een vervolg én een activistisch pamflet in één. Waar in Het weeshuis volgens sommigen (geen fans dus) al heel hard een boodschap werd verspreid is die in dit boek nog veel prominenter en duidelijker aanwezig. Ik moest er zelfs heel even aan wennen, omdat het nogal in your face is. Ik sta volledig achter de boodschappen van Klune (zelfverklaard: De anti-J. K. Rowling) maar in een fictieboek verwacht je het niet zo opvallend.

En toch werkt het, geen zorgen. Eens je je overgeeft aan het verhaal en de vlotte vertelstem van Klune geniet je als vanouds van de avonturen van oudgedienden zoals Arthur en zijn partner Linus, maar ook alle (geweldige) kinderen, Merle en zijn veerboot, Zoë en haar vriendin Helen,…

Ja, het is een triest en frustrerend verhaal bij wijlen maar dat is de echte wereld ook. TJ Klune slaagt er toch in om met humor en veel liefde voor zijn personages 463 pagina’s lang je aandacht vast te houden en je ondertussen hoop en warmte in je hart te geven.

Een ferme aanrader voor de fans, ook op zichzelf te lezen. Klune’s boeken blijven goed én belangrijk. Zeker in tijden waarin antigif noodzakelijk is. Fan!