Eliza!

Krekel. Door: Annet Schaap.

Woehoe! Annet Schaap schreef met Krekel een soort van vervolg op Lampje. Hier zaten heel wat mensen op te wachten, inclusief ikzelf.

Lampje was een magisch mooie verrassing, doordat het me werd voorgelezen was de ervaring nog mooier. Krekel heb ik gewoon zelf gelezen, iets minder magisch maar nog steeds een heel fijne ervaring. Het boek is geen echt vervolg, het is eerder een ander verhaal dat zich deels in dezelfde wereld afspeelt.

Eliza had 6 broers, plots heeft ze er nog maar één over, de rest zou verdronken zijn op zee. Ze besluit dat niet te geloven en gaat met haar kleinste broertje aan haar mouw naar hen op zoek. Schaap schrijft naast magisch mooi ook hard en zonder vals sentiment. Eliza krijgt het hard te verduren, voornamelijk omdat ze een meisje is, en dat wordt nergens verbloemd. Het maakt dat Krekel lezen soms ook een beetje afzien is. Niet voor gevoelige zielen. En ook weer wel: want het is poëtisch mooi en ontroerend.

Ik had Eliza nog veel meer moois en fijns gegund. Hoop dat dat nog gebeurt nadat wij lezers het boek uithebben. En misschien mogen we ooit wel in een volgend verhaal horen hoe het haar is vergaan. Ze is zo moedig en stoer (die tattoo) en lief en koppig. Ik hou van haar! En ook van Krekel én zelfs een beetje van juffrouw Amalia. De tekeningen maken van dit boek nog een mooiere parel. Fan van Schaap!