Boeiend!

Love the world or get killed trying. Door: Alvina Chamberland.

Ik herinner me de kleur van zijn ogen, veel te dicht bij die van mij, niet meer. Ik weet nog wel welk liedje er speelde (Paint it black) omdat ik nog steeds misselijk wordt als het op de radio voorbijkomt. Dat is wat Chamberland lezen met je doet: het roept een hele wereld op, ook dingen die je je liever niet herinnert. Trigger warning dus.

Ik ben/was een cisvrouw die er heel lang als een grote kleuterjongen uitzag, mannelijke aandacht overkwam me niet vaak. De juiste toch niet. Ik heb mijn portie foute aandacht gehad maar die valt in het niet qua aantal en impact bij wat Alvina als transvrouw meemaakt(e).

Ik kan me dus soms enigszins in haar verplaatsen maar vaak ook niet. Wat niet erg is want daar brengt zij meeslepend en vakkundig verandering in, Love the world or get killed trying is zo moedig, eerlijk, niets ontziend pijnlijk openhartig dat er een hele wereld voor je opengaat. Je kijkt mee door Chamberlands ogen naar de wereld die haar omringt én de wereld in haar hoofd. Die wereld is verre van rooskleurig jammer genoeg. Cismannen begeren haar volop maar nooit voor wie ze is, wél om wat ze is (transvrouw).

De eenzaamheid, wanhoop, boosheid, rusteloosheid die dat teweegbrengt is pijnlijk om te lezen. Ik herken haar hypochondrie, liefde voor de natuur, slapeloosheid, piekeren,… Maar ik heb als troost een gelukkige relatie die me kan omarmen als de wereld te eng aanvoelt. Ik wens Alvina dat ook toe.

Wat een moedige vrouw, wat een boeiend boek!