Vloeiend.

Neem ruim zei de zee. Door: Sholeh Rezazadeh.

Rezazadeh is bekend om haar 2 gigantisch goed verkopende boeken: De hemel is altijd paars en Ik ken een berg die op me wacht. Op de een of andere manier speelde ik het klaar om die nog niet te lezen, terwijl ik er al zo veel goeds over hoorde.

Met Neem ruim zei de zee ben ik in Sholeh’s universum gestapt en ik liet me graag onderdompelen. Deze bundel (haar eerste) met gedichten is een mooi opstapje naar haar romans, denk ik. Haar taal, een mengeling van Perzische lyriek en Nederlandse nuchterheid, is een streling voor het oog.

De natuur; vooral de zee en water, vormen belangrijke ingrediënten maar ook de zonnebloemen van ‘vincent’, bergen, vogels, regendruppels, mist en ‘zonloosheid’. Elk ding telt, is belangrijk, wordt gezien en benoemd. Het kleine in het grote en het grootse in het kleine. Ontroerend.

Hoofdletters en punten ontbreken. Omdat alles even belangrijk is, de letters en woorden moeten kunnen vloeien?

‘op je sleutelbeen heeft zich een vogel genesteld’
Dit, en nog veel meer van dat. Laat je koesteren door een boek.