Lezersrecensie
Zinnelijk.
Tot het glinstert. Door: Kathy Mathys.
Ik ben fan van Mathys: van haar boeken (Smaak en Verdwaaltijd) maar ook van haar recensies én van haar boekensmaak; die ik trouwens deel. Ik was dan ook heel verheugd toen ik las dat ze een nieuw boek geschreven had: Tot het glinstert.
Het boek doet me denken aan boeken waar ik van hou: Trio (Hedeman) en Cleopatra & Frankenstein (Mellors). Er schemert ook wat real life in door met verwijzingen naar de dood van Kurt Cobain en het effect op diens dochter Frances Bean. Helemaal mijn ding.
We bevinden ons afwisselend in 1996 (Brussel) tijdens een schrijfopleiding en in 2018 (St Ives). Je weet dat één van de studenten, Bruce, ondertussen overleden is maar de ware toedracht blijft (lang) verborgen. Hoe verder je als lezer in het boekt komt hoe urgenter de vraag naar ‘de waarheid’ wordt. Afhankelijk van jouw denkpatroon, verleden, verbeelding zorgt dat voor een spannend gevoel of een nagelbijtende spanning… Mathys houdt het verhaal en haar schrijven open, er is veel ruimte voor de lezer en dat maakt het boek extra goed.
Vriendschap, coming of age, het verschil tussen denken anderen te kennen en merken hoe ze echt zijn, erbij willen horen en daar ver voor gaan, intergenerationeel trauma, verlies en rouw, herinneringen (hoe iets echt gebeurd is) versus wat men denkt zich te herinneren…: allemaal belangrijke thema’s in dit verhaal. We zijn aanwezig tijdens de schrijflessen, lezen mee wat de studenten schrijven, volgen hen tijdens nachtelijke feestjes, dronken ontboezemingen en pogingen tot het schrijven van een (auto-)biografie/memoir/autobiografische roman.
Je ouder(s) verliezen op jonge leeftijd, zoeken naar wie zij waren, wie jezelf bent, wie je wil zijn en wat je wil worden. Herkenbaar hé!? Elk personage, elke student heeft zijn eigen schrijf- en spreekstijl. Er is oog voor intens veel details: wieren, stenen, oogkleuren, Instagramposts, Keaton-films, laarzen met gaten erin,…
De schrijfstijl en woordenschat van Kathy Mathys zijn rijk aan beelden, gedachten, innerlijke zielenroerselen en natuurschoon. Haar taal is vol, zinnelijk, soms zelfs koortsachtig. De personages nestelen zich in je hoofd en hart. Je blijft over hen nadenken. Een ideaal boek om te verfilmen of tot een serie te maken. Ik ben en blijf Kathy fan!
Ik ben fan van Mathys: van haar boeken (Smaak en Verdwaaltijd) maar ook van haar recensies én van haar boekensmaak; die ik trouwens deel. Ik was dan ook heel verheugd toen ik las dat ze een nieuw boek geschreven had: Tot het glinstert.
Het boek doet me denken aan boeken waar ik van hou: Trio (Hedeman) en Cleopatra & Frankenstein (Mellors). Er schemert ook wat real life in door met verwijzingen naar de dood van Kurt Cobain en het effect op diens dochter Frances Bean. Helemaal mijn ding.
We bevinden ons afwisselend in 1996 (Brussel) tijdens een schrijfopleiding en in 2018 (St Ives). Je weet dat één van de studenten, Bruce, ondertussen overleden is maar de ware toedracht blijft (lang) verborgen. Hoe verder je als lezer in het boekt komt hoe urgenter de vraag naar ‘de waarheid’ wordt. Afhankelijk van jouw denkpatroon, verleden, verbeelding zorgt dat voor een spannend gevoel of een nagelbijtende spanning… Mathys houdt het verhaal en haar schrijven open, er is veel ruimte voor de lezer en dat maakt het boek extra goed.
Vriendschap, coming of age, het verschil tussen denken anderen te kennen en merken hoe ze echt zijn, erbij willen horen en daar ver voor gaan, intergenerationeel trauma, verlies en rouw, herinneringen (hoe iets echt gebeurd is) versus wat men denkt zich te herinneren…: allemaal belangrijke thema’s in dit verhaal. We zijn aanwezig tijdens de schrijflessen, lezen mee wat de studenten schrijven, volgen hen tijdens nachtelijke feestjes, dronken ontboezemingen en pogingen tot het schrijven van een (auto-)biografie/memoir/autobiografische roman.
Je ouder(s) verliezen op jonge leeftijd, zoeken naar wie zij waren, wie jezelf bent, wie je wil zijn en wat je wil worden. Herkenbaar hé!? Elk personage, elke student heeft zijn eigen schrijf- en spreekstijl. Er is oog voor intens veel details: wieren, stenen, oogkleuren, Instagramposts, Keaton-films, laarzen met gaten erin,…
De schrijfstijl en woordenschat van Kathy Mathys zijn rijk aan beelden, gedachten, innerlijke zielenroerselen en natuurschoon. Haar taal is vol, zinnelijk, soms zelfs koortsachtig. De personages nestelen zich in je hoofd en hart. Je blijft over hen nadenken. Een ideaal boek om te verfilmen of tot een serie te maken. Ik ben en blijf Kathy fan!
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Els Van Haute
Gesponsord
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
