Lezersrecensie
Ziek zijn...
Variaties op aanwezigheid. Door: Eva Meijer.
Ik ben een grote fan van Eva Meijer: alles wat die schrijft is geweldig. Elk boek van hen is er ‘boenk’ op. Meijer kan echt alles schrijven: fictie, non fictie, poëzie, artikels,…
Het witste woord is waarschijnlijk de mooiste bundel die ooit verscheen. Variaties op aanwezigheid (uitgegeven bij HetMoet) is ook een aanrader, maar minder vlot leesbaar.
Deze bundel bestaat uit 45 variaties op eenzelfde gedicht. Herhaling is het sleutelwoord. Omdat langdurig ziek zijn daar op neer komt: herhaling. Een wereld die kleiner en kleiner wordt: 4 eksters, een boom, een bank, de hond, een vijver, M., …
Het alleen zijn, het gebrek aan toekomstperspectief, de beperkte blik uit het raam op de wereld, alles dat pijn doet, zelfs praten,… Eva geeft op een heel invoelbare manier weer wat ziek zijn met een mens doet. Wie en wat een mens wordt als die terugvalt op herhaling, herhaling, herhaling.
Aangrijpend, troosteloos, origineel, anders dan diens andere werk en toch helemaal Meijer. Om te koesteren.
Klein minpuntje: de kaft had iets steviger gemogen. Nu moest het koesteren heel voorzichtig gebeuren. (Wat misschien wel past bij het thema.)
Ik ben een grote fan van Eva Meijer: alles wat die schrijft is geweldig. Elk boek van hen is er ‘boenk’ op. Meijer kan echt alles schrijven: fictie, non fictie, poëzie, artikels,…
Het witste woord is waarschijnlijk de mooiste bundel die ooit verscheen. Variaties op aanwezigheid (uitgegeven bij HetMoet) is ook een aanrader, maar minder vlot leesbaar.
Deze bundel bestaat uit 45 variaties op eenzelfde gedicht. Herhaling is het sleutelwoord. Omdat langdurig ziek zijn daar op neer komt: herhaling. Een wereld die kleiner en kleiner wordt: 4 eksters, een boom, een bank, de hond, een vijver, M., …
Het alleen zijn, het gebrek aan toekomstperspectief, de beperkte blik uit het raam op de wereld, alles dat pijn doet, zelfs praten,… Eva geeft op een heel invoelbare manier weer wat ziek zijn met een mens doet. Wie en wat een mens wordt als die terugvalt op herhaling, herhaling, herhaling.
Aangrijpend, troosteloos, origineel, anders dan diens andere werk en toch helemaal Meijer. Om te koesteren.
Klein minpuntje: de kaft had iets steviger gemogen. Nu moest het koesteren heel voorzichtig gebeuren. (Wat misschien wel past bij het thema.)
2
Reageer op deze recensie