WTF!?

Wij, ervoor en erna. Door: Jenny Valentine.

Dit is niet het eerste boek van Valentine dat ik lees maar de anderen zijn al zo lang geleden dat ik ze me niet direct meer herinner (Gebroken soep, Op zoek naar Violet Park). Ik wist enkel nog dat ik ze goed vond.

Toen ik nog maar pas in Wij, ervoor en erna bezig was voelde ik het weer: Valentine schrijft zo goed! Sprankelend, kleurrijk, poëtisch en met levensechte personages. Dit is zo een boek waar je niet te veel over kan vertellen omdat je niets wil verklappen. Het leest verslavend vlot en toch doe je er traag over om geen enkel woord, metafoor, wijsheid, mooie zin te missen.

Nadat ik ongeveer 2/3de had gelezen heb ik een lang en fijn gesprek gehad met mijn man over de dood, geïnspireerd door dit prachtige boek. Ik zat zo diep in het verhaal dat ik er niet over kon zwijgen, ik had ook al een idee hoe het zou aflopen. En toen, toen kwam er een plotwending van jewelste uit de lucht vallen, werd ik boos en wou ik een paar uur niet meer verder lezen. Hahaha. Toont wel aan hoe diep het verhaal me raakte hé.

Naast een mooie ode aan de dood (al klinkt dit wat raar) is het vooral een ode aan de vriendschap. Aan de liefde en een band die alles overstijgt, ook het leven. Heel, heel, heel mooi.

Na die plotwending wil je weer van vooraf aan beginnen om te ontdekken hoe ingenieus alles in elkaar steekt. Echt heel goed gedaan.

Ik wou dat ik een vriendin had zoals Mab, een broertje zoals Knox, een lief als France. En ik wil vooral nog veel Jenny Valentine lezen; fan! En in zeven stappen naaktzwemmen in de zee, dat ook.