Wolf. Een boek.

Wolf. Door: Lara Taveirne.

Wolf. En dier, een verhaal, een mens, een leven, een naam.
Wolf. Een boek.
Een broer die er was, niet meer is, het gemis van een familie, een zus.

Alles wat Lara Taveirne schrijft is van een sprookjesachtige schoonheid. Ook dit verhaal over haar broer Wolf. Vormgegeven als een dagboek, met een prachtige cover en een fijn gevoel om vast te houden. - Kunnen meer boeken zo uitgegeven worden? - Afgeronde hoeken: om de pijn bij te snijden, de warmte vast te houden, er een afgerond geheel van proberen te maken?

Wolf is een boek vol Jack Kerouac, Chris MacCandless, Wolf, Lara en het gezin Taveirne. Mensen die met open hart, handen, hoofd en geest leven. Wat hen tot kunstenaars maakt, leiders en lijders. Vurige mensen met een passie voor verhalen, de wereld, het leven. Soms sterven de mensen met de grootste passie het vroegst. Vaak inspireren ze anderen tot grootsheid.

Mijn veel te vroeg gestorven overbuurjongen, Society (you're a crazy breed), bossen, bomen, dromen, schrijven, boeken, boekenwinkels, baby’s, bloemen, Amsterdam, Lapland, een herbarium, Snickers, een weggelopen hond. (Een samenvatting die geen samenvatting is.)

Taveirne schrijft zoals ze altijd schrijft maar dan nog intenser. Loepzuiver, lyrisch, zoekend, vol levenslust, door pijn doordesemd, afscheid nemend. Wolf schreef zijn eigen levensverhaal; in een Molenskine en in de sneeuw. Hij wou herinnerd worden en dat doet zijn zus op een weergaloze manier. Ik wil hem bedanken voor haar woorden, haar boeken; zijn droom.

Mensen zijn eenzaam, boeken verbinden. Lara’s boeken zijn telkens een pleister op je ziel; door haar oog voor detail, haar poëtische taal en haar honger om diep te gaan, te raken.
Wolf raakt. Immens en intens.