Vertel me te veel

Ik ontving van Uitgeverij Atlas Contact Vertel me alles van Elizabeth Strout om te recenseren. Ik had hierop ingeschreven, vanwege de pakkende flaptekst: een spraakmakende moordzaak, waardevolle gesprekken tussen vrienden en over het leven.

Het verhaal gaat, volgens de eerste alinea van het boek, over Bob Burgess, in een stadje in Maine. Het boek beschrijft inderdaad een jaar van zijn leven en de gesprekken die hij heeft met zijn huidige en eerdere vrouw, zijn broer, zijn beste vriendin en met zijn cliënt, die mogelijk verdachte is in een moordzaak. Daarbij komt ook het leven in een klein stadje in beeld.

Bij ontvangst van het boek, kwam ik er achter dat dit minstens het vijfde boek is waarin deze karakters een rol spelen. De auteur had ook prijzen gewonnen met de voorgaande delen. Ik heb die delen niet gelezen, maar dat was niet erg, want op irritante manier worden de karakters steeds opnieuw beschreven, inclusief hun achtergronden. Daarbij hanteert de auteur een schrijfstijl die doet denken aan het kringgesprek op de basisschool. "Waar we later nog op terugkomen." Er zijn wel meer zinnen die duiden op een verteller die in meervoud spreekt.

Het verhaal zou over Bob gaan, maar ook de andere karakters komen veel aan het woord, veelal in verhalen die worden verteld aan andere personages. Hierdoor komen een heleboel namen en verhaallijnen in het boek, die geen enkel doel lijken te dienen.
De enige verhaallijn met diepgang is het deel over de moordzaak. Hierbij ontwikkelen de karakters zich ook.

Het verhaal is verdeeld in vier "Boeken". Ik heb niet kunnen onderscheiden wat deze indeling beoogt.
Misschien ontgaat me de kern omdat ik de andere boeken van deze schrijfster niet heb gelezen, maar ik raad Vertel me alles niet aan.