Lezersrecensie
Een bijzonder boek over een bijzondere vrouw
Valérie Perrin is een Franse auteur en fotograaf, die al diverse prijzen heeft gewonnen voor haar romans. Ze schrijft ook scenario’s. ‘De bijzondere levens van Violette’ is haar eerste roman die in het Nederlands is vertaald.
Violette Toussaint is beheerder van een Franse begraafplaats. Ze is bevriend met haar directe collega’s en heeft een luisterend oor voor iedereen die ‘haar’ kerkhof bezoekt. Op een dag staat politiechef Julien in haar keuken, die de urn van zijn moeder op het graf van een hem onbekende man moet zetten. Dit zorgt voor een verandering in het leven van Violette. Stukje bij beetje komt er ruimte om het verleden te verwerken en kan ze zich openstellen voor haar gevoelens.
Hoewel het verhaal zich afspeelt tegen de achtergrond van een begraafplaats, zorgt dit niet voor een treurige roman. Violette heeft in haar leven veel verdrietige dingen meegemaakt, maar haar karakter zorgt ervoor dat ze optimistisch overkomt. In korte hoofdstukjes wordt haar leven in het heden en in het verleden beschreven en wordt duidelijk waarom ze juist op die begraafplaats terecht is gekomen. Daar tussendoor slingert zich het liefdesverhaal van Julien’s moeder. Elk hoofdstuk wordt aangeduid met een mooie regel, die uitgelegd kunnen worden als een graftekst. In het verhaal wordt regelmatig verwezen naar chansons of naar het lijfboek van Violette: ‘De regels van het Ciderhuis’ van John Irving. Het mooie en beeldende taalgebruik maakt deze roman tot een bijzonder boek.
Violette Toussaint is beheerder van een Franse begraafplaats. Ze is bevriend met haar directe collega’s en heeft een luisterend oor voor iedereen die ‘haar’ kerkhof bezoekt. Op een dag staat politiechef Julien in haar keuken, die de urn van zijn moeder op het graf van een hem onbekende man moet zetten. Dit zorgt voor een verandering in het leven van Violette. Stukje bij beetje komt er ruimte om het verleden te verwerken en kan ze zich openstellen voor haar gevoelens.
Hoewel het verhaal zich afspeelt tegen de achtergrond van een begraafplaats, zorgt dit niet voor een treurige roman. Violette heeft in haar leven veel verdrietige dingen meegemaakt, maar haar karakter zorgt ervoor dat ze optimistisch overkomt. In korte hoofdstukjes wordt haar leven in het heden en in het verleden beschreven en wordt duidelijk waarom ze juist op die begraafplaats terecht is gekomen. Daar tussendoor slingert zich het liefdesverhaal van Julien’s moeder. Elk hoofdstuk wordt aangeduid met een mooie regel, die uitgelegd kunnen worden als een graftekst. In het verhaal wordt regelmatig verwezen naar chansons of naar het lijfboek van Violette: ‘De regels van het Ciderhuis’ van John Irving. Het mooie en beeldende taalgebruik maakt deze roman tot een bijzonder boek.
1
Reageer op deze recensie