Voorspelbaar met een paar irritante fouten, maar wel een mooi verhaal

Mooi verhaal, maar met een paar irritante fouten erin. En heel voorspelbaar wanneer je net deel 1 in de serie gelezen hebt.
Deel van het verhaal speelt in het heden. Gezien het jaar van publicatie ga ik even uit van 2020 (dat rekent makkelijk). De rest van het verhaal speelt in 1950 en 1951. Rosa zegt dat ze van ongeveer dezelfde leeftijd is als Esmeralda. Die was 19 in 1950. Dus Rosa is ongeveer 90 jaar oud in 2020. Welke 90 jarige heeft haar eigen b & b, waarin ze zelf de kamers schoonmaakt en uitgebreid kookt voor haar gasten?
Halverwege het boek zegt ze nog eens dat ze van dezelfde leeftijd was als Esmeralda, maar dat ze pas 12 was toen die verdween. Esmeralda was 20 toen ze verdween. Welke 12 jarige heeft het gevoel dat ze net zo oud is als een 20 jarige?
Dus in 2020 is ze 82 jaar oud, nog steeds een beetje oud voor haar eigen b & b, lijkt me.

Mateo's moeder kende de Diaz-zussen en staat met ze op de foto in 1950. Stel dat ze 5 is in 1950. Dan is ze 75 in 2020. Mateo is jong, ik vermoed in de 20, maar laten we zeggen dat hij 30 is. Dit betekent dat zijn moeder al 45 was toen ze hem kreeg en zelfs ouder toen zijn broer geboren is. Niet heel geloofwaardig.

En, tot slot. Het lijkt me een beetje vergezocht dat Marisol op 4 jarige leeftijd al huiswerk moest maken. En, ook heel bijzonder dat ze op 92 jarige leeftijd nog zoveel details weet van toen ze 4 was!
Alles bij elkaar een boeiend verhaal, maar deze details maken wel dat ik er een stuk minder van kon genieten!
3,5 sterren