Een nieuwe met Blix en Ramm

Hoezee, weer een nieuwe met Blix en Ramm. Ik was enthousiast over de vorige delen; de boeken van het auteursduo lezen lekker weg. Slagzij was wel een ander boek en ik had ook even nodig om in het verhaal te komen. De jonge collega van Blix wordt namelijk doodgeschoten in haar eigen huis, maar de dochter van Blix, Iselin, is daar ook aanwezig. Met rampzalige gevolgen.

Het verhaal slingert constant van heden naar verleden. Blix (en ook Ramm) worden door de recherche ondervraagt en intussen blijkt Iselin in het ziekenhuis te liggen. Dan krijg je ook fragmenten te lezen wat er precies is gebeurd. Als lezer heb je steeds het idee dat je een valse waarheid leest, een waarheid die Blix, maar ook Ramm, beter uitkomt. Daar zit dan ook het vernuftige van dit verhaal in, maar ook de zwakte. Je moet als lezer je hoofd erbij houden en niet alles voor zoete koek aannemen.

Slagzij vond ik zeker niet het beste deel tot nu toe, maar wederom vermakelijk. Ik ben vooral benieuwd hoe het Blix en Ramm vergaat in het volgende deel: Stigma. Kunnen ze goed omgaan met verdriet? Hoe is de verhouding tussen de enthousiaste nieuwsreporter en de nukkige rechercheur? De vragen die aan het eind van dit boek overblijven zijn al reden genoeg om ook Stigma weer te lezen.