Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Mysterieus, overtuigend en origineel

ElskeLeest 18 september 2018

In Arizona blues staat het stadje Snowflake in Arizona centraal. In Snowflake woont Gerald Treadway. Hij beweert ooit meegenomen te zijn door een ufo. Hier heeft Gerald vervolgens een boek over geschreven, een film over gemaakt en zelfs een opvanghuis voor mensen met gelijke ervaringen opgericht. Zijn ervaring met de ufo heeft Gerald dus geen windeieren gelegd. Karen Hart, een journaliste van de New York Times die voornamelijk over exotische en licht absurde onderwerpen schrijft, strandt door autopech in Snowflake. Daar hoort ze over Gerald, raakt geïntrigeerd door zijn verhaal en besluit er een stuk over te schrijven. Karen is overigens niet de enige met meer dan gemiddelde belangstelling voor Gerald. Ook oplichter Nixon en huurmoordenaar Teddy zijn geïnteresseerd. Hun interesse dient echter een heel ander doel dan die van Karen…  

Elvin Post (1973), de schrijver van dit boek, won als jongste schrijver ooit de Gouden Strop. Zijn eerdere werk wordt onder andere geroemd om de mix van feiten en fantasie. Ook het fictieve Arizona blues bevat veel non-fictieve aspecten. De elementen spelen afwisselend een kleine en grotere rol. Er zijn verwijzingen naar president Trump en naar een overleden 28-jarige DJ. Ook is het personage Gerald gebaseerd op de Amerikaanse Travis Walton, die aangeeft in 1975 ook ontvoerd te zijn door een ufo. Andere elementen uit het verhaal die te maken hebben met buitenaards leven en ufo’s, heeft Post uit boeken gehaald. De toevoeging van non-fictieve elementen geven het verhaal meer body, wat welkom is bij een onderwerp waar mensen vaak sceptisch tegenover staan.  

Het verhaal wordt verteld in de derde persoon. Naast de vier eerdergenoemde personages, Gerald, Karen, Nixon en Teddy, wordt het verhaal ook vanuit een aantal anderen beschreven. Dit zorgt ervoor dat je een compleet beeld van de gebeurtenissen krijgt. De verschillende personages zijn stuk voor stuk geloofwaardig. Na enkele zinnen heb je al het gevoel de personages te kennen. De personages worden echter niet volledig uitgewerkt. Het blijft bijvoorbeeld onduidelijk wat Gerald precies heeft meegemaakt toen hij was meegenomen door de ufo. Ook blijft een stukgelopen relatie van Karen een vraagteken. Dat personages niet helemaal worden uitgewerkt, lijkt alles te maken te hebben met een quote die op pagina 190 en 191 aan bod komt:  

“Mensen varen blind op wat ze in hun eigen leven hebben meegemaakt. Dat is wat ze als “normaal” zien.”  


In het boek staan onderwerpen centraal die mensen zelden hebben gemaakt. Een voorbeeld hiervan is de aanraking met buitenaards leven. Een ander voorbeeld zijn de onderwerpen waarover Karen schrijft. Deze hebben voornamelijk betrekking hebben op mensen die hun leven anders invullen dan gemiddeld, zoals een Mongools volk dat een spirituele band met hun rendieren heeft. Dat Post de personages niet volledig uitwerkt, laat ruimte over voor interpretatie van de lezer. Dat is krachtig, omdat de lezer deze gaten kan invullen naar zijn eigen realiteit en normaliteit. Zelfs als je de laatste bladzijde hebt gelezen, blijft er een zekere mate van mysterie over het boek hangen. In hoeverre is er buitenaards leven en wil de schrijver doen geloven dat Gerald écht is ontvoerd door buitenaarde wezens? Zoals bovenstaande quote al aangeeft, heeft iedereen zijn eigen idee van wat normaal is. Post wil in dit boek dan ook niet voorschrijven wat normaal is en wat niet. Nee, met Arizona blues beschrijft Post in zekere mate objectief wat er voorvalt, zodat iedereen het verhaal in zijn eigen idee van wat normaal is kan passen.  

Alle elementen van een goede thriller zijn aanwezig. Zo is het boek lastig weg te leggen. De wendingen in het verhaal zijn geloofwaardig en gedetailleerd beschreven. Daarnaast zit de plot mooi in elkaar door een mengeling van voorspelbare en verrassende elementen. Maar Arizona blues is geen traditionele thriller, het gaat een stapje verder. De verschillende lagen in het verhaal zorgen voor een unieke leeservaring. Post heeft met dit boek dan ook een mysterieus, overtuigend en origineel verhaal neergezet.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van ElskeLeest

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur