Origineel en verwarrend

“O Ali, (…) jij dacht vast dat je nachtmerrie voorbij was, niet? Dit is nog maar het begin. We gaan plezier beleven. Dat wil zeggen: ik dus. En jij? Jij gaat het uitgillen.”  

Als Ali de dag nadat zij een date heeft gehad wakker wordt, voelt ze zich beurs. Haar lichaam zit onder de schrammen en ze heeft veel pijn aan haar hoofd. Ze staat op en loopt naar de spiegel, waar ze schrikt: ze herkent haar eigen spiegelbeeld niet! Al snel blijkt dat ze niet alleen haar eigen gezicht niet herkent, maar ook dat van anderen niet. Dit lijkt alles te maken te hebben met de klap op haar hoofd. Zodra ze thuis is, krijgt Ali het gevoel dat ze in de gaten gehouden wordt. Dit boezemt haar nog meer angst in. Samen met haar broer Ben en haar vriendin Jules gaat ze op onderzoek uit. Wat is er tijdens haar date gebeurd?   

Louise Jensen is een Britse auteur. Ze heeft inmiddels al vijf thrillers op haar naam staan en de zesde is ze momenteel aan het schrijven. De date was in 2018 genomineerd voor The Guardian's 'Not The Booker' Prize. Het is haar tweede thriller die in het Nederlands vertaald is.  

Jensen vertelt het verhaal door de ogen van Ali. Ali is een alleenstaande vrouw. Ze is nog niet officieel gescheiden van haar man, maar ze leven apart. Na haar date wordt ze gediagnosticeerd met prosopagnosie, ofwel gezichtsblindheid. Ali wordt verteld dat ze nog slechts 1 op de 5000 mensen zal herkennen. Haar onvermogen om mensen te herkennen, zorgt ervoor dat ze vaak niet weet met wie ze praat, wie er op een foto staat of wie ze tegenkomt. Ali’s gezichtsblindheid is een unieke insteek van het verhaal. De onbetrouwbaarheid van datgene wat je leest zorgt voor verrassingen in de plot en het laat je als lezer vaak met veel vraagtekens achter. De date legt dan ook lastig weg. Hoewel het origineel is, roept het ook meer dan eens frustratie op. Alle informatie die je als lezer door de ogen van Ali verkrijgt, is onbetrouwbaar. Dat zorgt voor verwarring. Dit gevoel wordt nog sterker als Jensen daaraan toevoegt dat Ali merkt dat haar vrienden liegen als zij hen vraagt een persoon voor haar te identificeren. Je kunt als lezer dan haast nergens meer van op aan. Dit maakt dat de plotwending wat onrealistisch en vergezocht is.  

Naast het perspectief van Ali, lees je af en toe ook wat gedachten van diegene die verantwoordelijk is voor Ali’s gezichtsblindheid. Dit verwar je niet met Ali’s gedachten, omdat de dader in aparte, cursiefgedrukte hoofdstukken aan het woord komt. Het daderperspectief is een mooie toevoeging aan het verhaal. Het zorgt ervoor dat je weet dat Ali’s angsten op waarheid berusten. Daarnaast biedt dit perspectief de mogelijkheid meer gegrond te speculeren over de dader.   De date geeft sterk de indruk naast thriller ook chicklit te zijn. Zo is er in het boek de nodige aandacht voor liefde en romantiek. Daarnaast refereert Jensen vaak naar hedendaagse ‘vrouwenfilms’ (zoals Bridesmaids) en muziek voor een ‘girls-night-out’ (zoals Destiny’s Child en Christina Aguilera). Dit maakt deze thriller dan ook extra toegankelijk voor (jonge) vrouwen.     

Kortom, De date is een psychologische thriller met elementen van chicklit. De insteek is origineel, maar de onbetrouwbaarheid van de informatie die je als lezer krijgt zorgt voor verwarring. Gelukkig heeft Jensen de dader ook een podium gegeven, waardoor je Ali’s informatie in perspectief kunt plaatsen en deels kunt verifiëren. Het einde zal, zelfs voor de doorgewinterde thrillerlezer, een grote verrassing zijn.