Mooi plot en interessante setting, maar…

Sophie, Marije, Carrie en Sandy hebben zich voor de carrière van manlief in het buitenland gevestigd. Hun leven bestaat uit het bijwonen of organiseren van expatbijeenkomsten, het onderhouden van relaties met mensen die de carrière van hun man verder kunnen helpen en het aansturen van de hulp. Als de paden van Sophie, Marije, Carrie en Sandy kruisen tijdens een bijeenkomst van de Amerikaanse Internationale School (AIS), wordt de Wijn-Op-Woensdag-Vrouwen club opgericht. Elke woensdag komen de vrouwen bij elkaar om onder het genot van een glas wijn de laatste roddels uit te wisselen. En dat zijn er nogal wat, in zo’n hechte expatgemeenschap waar iedereen elkaar nauwlettend in de gaten houdt en schandalen eerder regel dan uitzondering zijn. Als de mentor van de AIS vervolgens vermoord wordt aangetroffen, geeft dit alleen maar meer gespreksstof. Ieder lid van de expatgemeenschap lijkt haast een motief te hebben, maar wie is de schuldige?

Tessa Kollen (1971), debuterend met De mentor, is echtgenote van een Nederlandse diplomaat. Ze kent de expatwereld waarin de personages uit het boek zich bevinden dan ook door en door. En dat blijkt! De omgeving waarin zij zich verkeert weet ze namelijk uitstekend op papier te zetten. De twijfels, verveling en jaloezie waar de personages mee te maken hebben, legt Kollen op zo’n manier uit dat deze ook voor de lezers goed te begrijpen zijn. Zelfs voor hen die onbekend zijn met de expatwereld.

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. De perspectieven van Sophie, Carrie en Sandy zijn in de derde persoon geschreven; Marije’s perspectief is in de eerste persoon geschreven en door middel van e-mails die zij aan haar broer stuurt. Naast de vier hoofdpersonages leveren nog twee personages hun korte bijdrage aan het verhaal. De verschillende perspectieven maken het verhaal rijk, maar ook verwarrend. Het duurt namelijk een tijdje voordat je de personages uit elkaar kunt houden. Gelukkig zijn de hoofdstukken getiteld naar functie van hun man, waardoor de inhoud al wat makkelijker te plaatsen is (bijvoorbeeld: ‘De vrouw van de conrector’). Maar zodra er ook nog twee andere personages aan het woord komen, ga je je afvragen of de hoeveelheid perspectieven de leeservaring positief of negatief beïnvloedt. De personages blijven daardoor wat vlak. Dit geldt in grotere mate voor Marije, die we slechts leren kennen door haar e-mails en haar optreden in de verhaallijnen van de andere personages. Marije wordt daardoor haast ondergesneeuwd door de andere personages. Kollen lijkt te veel te willen, waardoor diepgang ontbreekt.

Ook in Kollens schrijfstijl zie je terug dat ze veel wil vertellen. Haast elke zin wordt vergezeld door een of meerdere bijzinnen, die veelvuldig tussen haakjes en/of zwevende streepjes worden geplaatst. Dit onderbreekt de leesflow.

“Als ik ooit had gedacht dat de tijd alle wonden kon helen – zo niet die van mij, maar dan in elk geval die van anderen – en dat ik verder kon gaan alsof er niets was gebeurd, dan had ik het behoorlijk mis.”

Buiten kijf staat dat de plot intrigerend is. De mentor leest bijna als een thriller. Kollen weet door middel van de verschillende verhaallijnen steeds een nieuw stukje van de ontknoping bloot te leggen. Deze gedoseerde voorziening in informatie die naar de climax van het verhaal leidt, zorgt ervoor dat je jezelf binnen een leessessie meer dan eens hoort denken: 'Nog één hoofdstuk…'. 

De mentor zal menig lezer aan het boek Grote kleine leugens van Liane Moriarty doen denken. Kernaspecten als een moord, een schoolse setting en het verhaal verteld vanuit meerdere vrouwelijke personages, hebben grote overlap. Helaas kan Kollen hier niet aan tippen. De interessante expatwereld en de mooie plot hadden veel potentie, maar op uitwerking laat de schrijfster punten liggen. Zodra haar (beginners-)enthousiasme wordt gecombineerd met de durf om keuzes te maken waardoor de lezer niet langer het gevoel krijgt dat ze te veel wil, krijgen de verhalen ongetwijfeld meer diepgang. Dit debuut maakt daarom nieuwsgierig naar het volgende werk van Kollens hand!