Een spannend en fascinerend verhaal dat je bijblijft

'De eerste fontein van bloed die tegen het tv-scherm spettert, het bloed van mijn man. Dat beeld zal me nog weken blijven achtervolgen, die strakke schuine straal, waarvan iedere druppel neerdaalt als een glinsterende rode traan. Dat, en het gekraak van brekend bot als zijn schedel wordt ingeslagen met een golfclub.'  

Met deze intrigerende zinnen start het bloedstollende verhaal Ik beken. Julie McNamara en haar man Harry kijken tv als een indringer hun huis binnenkomt en Harry koelbloedig vermoordt. Deze indringer, J.P., meldt zich later op het politiebureau en bekent de moord op Harry. Hij geeft aan zonder voorbedachte rade het huis binnen te zijn gedrongen en de moord te hebben gepleegd. Hij kent Harry niet en het is dan ook puur toeval dat hij Harry vermoord heeft, aldus J.P. Maar Alice Moody, de rechercheur, twijfelt. Harry is namelijk een publiek figuur die nog maar net is vrijgesproken van corruptie. Is de moord wel zo’n toeval?    

Jo Spain, de auteur van dit verhaal, woont met haar man en vier kinderen in Dublin. Ze werkt als adviseur op economische zaken bij het Ierse parlement en heeft naam gemaakt als auteur met haar serie over inspecteur Tom Reynolds. Deze serie is niet in het Nederlands vertaald. Ik beken is haar eerste stand-alone thriller, die gelukkig wel in het Nederlands werd uitgebracht.  

De schrijfstijl van Spain is sterk en helder. De korte en beeldende zinnen zorgen ervoor dat het verhaal gaat leven. Er is geen gebrek aan romantische elementen in het verhaal. De spanning wordt opgevoerd door flashbacks. Deze flashbacks brengen je terug naar de jeugd van de hoofdpersonages, om vervolgens beetje bij beetje dichterbij het heden te komen. De wisselingen in tijd laten je puzzelen. Hoe past deze flashback in het heden? Steeds als je denkt dat je de plot hebt uitgedokterd, blijkt dat Spain je opnieuw op het verkeerde been heeft gezet. Dat houdt snelheid in het verhaal. Het maakt ook dat het boek hoog scoort op unputdownableness: het is niet moeilijk om het boek in twee dagen uit te lezen, want het verhaal en de vragen daaromheen blijven in je hoofd rondspoken.  

Het verhaal wordt in de eerste persoon verteld, waarbij Spain drie personages het woord geeft. Dit zijn Julie (de getuige en de vrouw van het slachtoffer), J.P. (de dader) en Alice (de rechercheur). Julie en J.P. worden schitterend uitgewerkt. Beetje bij beetje kom je erachter hoe hun leven in elkaar steekt en vind je verklaringen voor hun beslissingen. Deze personages zijn dusdanig goed uitgewerkt, dat er amper open vragen zijn aan het einde van het verhaal. Deze personages zitten dus erg goed in elkaar. Het personage Alice wordt slechts oppervlakkig uitgewerkt. Je leert haar alleen kennen als rechercheur en de persoon daarachter blijft een vraagteken. Middels gesprekken die zij voert met haar collega’s, worden wel wat van Alice’s persoonskenmerken blootgelegd. Hier doet Spain vervolgens niets mee. Of dit een gemis is voor het verhaal, is een vraag die openblijft.  

Kortom, dit is een thriller van formaat. De titel van het verhaal komt enkele keren prachtig terug in het verhaal, ook op momenten waarop je het niet verwacht. De wisselingen in tijd en personages, het continu op het verkeerde been zetten van de lezer en de rijke uitwerking van de belangrijkste personages zorgen ervoor dat dit boek je bijblijft. Spain heeft met Ik beken een spannend en fascinerend verhaal neergezet.