Je kan alleen maar doorlezen

Een bijzonder geschreven verhaal. Eigenlijk zijn het twee verhalen waarin je eerst geen verband herkent. Je leert Philip Lambert kennen, zijn afkomst, zijn geschiedenis en zijn "gave". Daarna komt het verhaal van Marie. Dat begint als ze in Parijs als au-pair begint bij de familie Lambert. Eerst beschrijft ze nauwkeurig wat ze ziet en ervaart, eenzaam in die grote stad. Ze denkt na en schrijft, aan Flo. Wat is er precies gebeurd en hoe heeft ze het kunnen laten gebeuren. Ze heeft het nodig om alles op een rijtje te zetten. Dan maken we een tijdssprong. Marie is docent en wordt uitgenodigd voor een expositie van Flo in Parijs en hier zie je dan pas het verband met Philip.
Mooi zijn de gedetailleerde beschrijvingen van Parijs. Het wordt fotografisch voor je geschilderd. Je hoeft niet veel moeite te doen om dit voor je te zien. Dreigend zijn de terroristische aanslagen die veelvuldig in de jaren '80 in Parijs plaats vonden. Een zekere dreiging voel je trouwens door het hele boek heen.
Het verhaal is heel ingenieus opgebouwd. Het houdt de spanning erin en je kan alleen maar doorlezen omdat je de ontknoping wilt weten.