Een leven met drank

Voor de verandering hebben we er eens een roman bij gepakt, die mij ter beoordeling was toegestuurd. Het boek getiteld ” Café Maria” gaat over het leven met de drang naar alcohol. Het wordt in het boek zelfs gezien als eerste levensbehoefte. Zonder drank geen energie om maar iets te willen ondernemen. In het geval is dat werken als Journalist en de droom van een groot schrijver te worden. Zonder de drank komt er geen letter op papier. De drank en het schrijven zijn de hoofdmoot van het boek.

Daarnaast gaat het in het boek veel over de dood, dus het boek is niet echt een aanrader voor mensen die gevoelig zijn voor depressies etc. Het kan zeker sombere gedachten geven. De auteur schetst het eenzaam en dronken naar huis gaan. Vaak eindigt dat in een black out, waarin de dromen hem afschuwelijke maar soms ook zalige uren bezorgen.

Een ander groot thema in het boek zijn vrouwen, vrouwen in het leven van de hoofdpersonage die het niet meer zagen zitten met een man die zijn leven liever gaf of geeft aan de drank. Maar dat niet alleen, het gaat ook over op zoek naar de ware liefde, al dan niet in gegeven door jawel weer de drank… Zijn de gevoelens echt of worden die veroorzaakt door…..Vul het maar in.

Het boek vertelt tevens het verhaal van een Post Traumatisch Stress- Syndroom. Twee weken is de auteur in Bosnië geweest als journalist, meereizend met Artsen zonder Grenzen. De gruwelijkheden die hij daar in de oorlog heeft meegemaakt weet hij te bezweren met drank. Ja als het leest als die gruwelijkheden die daar plaats vonden, dan kun je inderdaad PTSS krijgen en een uitweg naar de drank zoeken. Al zal dat ook weer te maken hebben hoe sterk de geest is….

Verder valt er te lezen over het afkicken in een kliniek van het Centrum voor Alcohol en Drugs, wat geen succes was, ja je moet het ook echt willen…Daar kunnen we heel kort over zijn.

Het boek wordt beschreven als een roman, maar of het dat ook echt is…Het bevat korte hoofdstukken die afgewisseld worden met gedichten. Om nu te zeggen dat het een aansluitend verhaal is, nee niet echt…. het ene moment zit je in het heden, en dan plotseling weer in het verleden. Ondanks dat blijft het boek wel de aandacht van de lezer vasthouden.

Wat verder opviel waren wat kleine foutjes, zoals Jackie Collins een actrice noemen die ook zo nodig boeken moet schrijven… Wel Jacky is auteur en haar zuster Joan Collins is de actrice. Daarnaast ontbraken er in het boek veel punten achter het einde van een zin. Het was dan toch even schakelen als lezer zo van “wat is dit een rare zin…”

Tot slot : Een boek die zeker niet voor iedereen geschikt is, maar die wel een inzicht geeft in het leven van een mens die zijn leven wijdt aan de drank en bovenal in zijn droom blijft geloven. Wat ook vermeldt, mag worden is de eerlijk en openhartigheid. Dat is ook een gave, om jezelf zo “bloot” te geven.