Schokland

Het eiland Schokland in de Noordoostpolder is mij niet onbekend als inwoner van deze gemeente. Een bezoek aan museum Schokland en zijn omgeving staat dan ook met regelmaat op het programma. Vanwege deze bekendheid was ik dan ook nieuwsgierig naar het boek ” Het Eiland van Anna”. Je kunt immers nooit genoeg weten over de Vaderlandse geschiedenis en laten we wel weten over Schokland wordt weinig gesproken of geschreven.
Een boek gaat over de geschiedenis en een eiland en zijn bewoners. Voor wie niet bekend zijn met Schokland : Schokland was een eiland in de Zuiderzee. Sinds de drooglegging van de Noordoostpolder in 1942 maakt het deel uit van het vasteland van de huidige Nederlandse provincie Flevoland. Vanwege de archeologische rijkdom en geschiedenis is het gebied in 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst.

In dit boek leren en lezen we over dit eiland en dan voornamelijk veel over de Familie Diender, met als hoofdpersoon Anna. Via haar en haar familie wordt de lezer een beeld gegeven van hoe het leven was op het eiland ( visserseiland) en om maar wat eens te noemen : er was veel armoede, ellende door overstromingen, ziekte, geloofskwesties.

In 1859 werd Schokland ontruimd vanwege het toenemende overstromingsgevaar in de Zuiderzee. De bewoners werden uitgekocht, moesten met hun hele hebben en houwen elders gaan wonen en daar een nieuw bestaan opbouwen. Zo ook Anna Diender en haar familie. Al met al was het geen aangenaam leven, met zoveel ellende om je heen en dan door de overheid als een soort van speelbal gebruikt te worden.Verplaats je maar eens in deze voormalige bewoners, huis en haard verlaten en in den vreemde opnieuw beginnen….

Wat dan wel weer opviel in het leven van Anna en de andere Schokkers, was dat men ondanks alle kommer en kwel, nog wel wat van het leven probeerden te maken, vooral met heel veel zingen. Naast de geschiedenis van de Familie Diender ( Anna) is er ook ruimte voor het de nazaten, hoe het hun verging nadat ze elders hun heil moesten zoeken. Maar ook wordt er gezocht wat nu echt het ” Schokker” gevoel is….

Het boek vlotte met lezen voor mijn gevoel niet zo snel. Dit omdat het geen echte verhaallijn had. Het is geschreven als een onderzoekverslag of soort van naslagwerk. Dat zijn altijd boeken die wat meer tijd kosten. Ondanks dit minpuntje, kun je echter wel merken dat de auteur Eva Vriend een goede research voor haar boek heeft gedaan. Ze maakte gebruik van verschillende bronnen, die achter in het boek netjes weergegeven worden. Ja voor wie echt geïnteresseerd is de geschiedenis van dit Eiland kan daar interessante dingen vinden…

Opvallend in het boek was, dat Eva Vriend haar eigen schrijfproces betrekt in het boek, hoe ze aan haar informatie komt, hoe ze dat verwerkt, hoe ze zelf in de lichtwachterswoning zit te werken, de vele gesprekken met oud Schokkers. Je krijgt dus niet alleen de geschiedenis van Anna te lezen, maar ook een soort van kijkje achter de schermen van een schrijfproces.

Samengevat :Een boek dat een boeiende geschiedenis vertelt over de bewoners van een voormalig Eiland in de Zuiderzee. Geschiedenis verweven met de huidige tijd, want wie goed leest merkt dat het een boek is met actuele thema’s als migratie en de zoektocht naar identiteit. Daar hadden de Schokkers na de bedwongen verhuizing in 1859 last van, maar is nu ook nog steeds actueel. Een boeiend verhaal over het “einde” van het eiland Schokland. Nu ingepolderd in de Noordoostpolder, als museum zeker een bezoekje waard.