Hofmans

Greet Hofmans, de meesten van de koningshuisliefhebbers weten dan precies wie dat is. Voor degenen die niet weten wie dat was… Greet Hofmans was een Nederlandse alternatieve genezeres en handoplegster. Ze was negen jaar lang een vriendin en adviseur van koningin Juliana der Nederlanden en verbleef daarbij vaak op Paleis Soestdijk. Haar aanwezigheid aan het hof leidde tot een constitutionele crisis in het koningshuis die bekendstaat als de “Greet Hofmans-affaire”.

Het boek “Het vertroebelde oog” vertelt het levensverhaal van Hofmans. Het is geschreven door Han van Bree, historicus met een speciale belangstelling voor het Nederlandse koningshuis. Het boek telt 656 pagina’s, dus best wel een dikke pil.

Zoals zoveel biografieën begint het boek bij de jeugd van Hofmans. Eigenlijk beter gezegd: bij het leven van haar ouders en grootouders. Om zover te gaan in het leven van Hofmans. De hoofdstukken zijn opgedeeld in subhoofdstukken. Op sommige punten verloopt de tijdlijn niet chronologisch. Dan is het schakelen geblazen voor de geest.

Uiteraard gaat het grootste gedeelte van het boek over Hofmans en haar opdrachten aan de grote baas boven. Ze wordt dan in het boek ook betiteld als de “doorgeefster”. De auteur heeft gebruikgemaakt van diverse niet eerder geraadpleegde (privé)archieven. Daarnaast staan er niet eerder gepubliceerde foto’s in het boek.

Na de Hofmans-affaire wordt haar verdere leven in het boek verder beschreven. Haar “werk” of “opdracht” ging gewoon door, tot op het einde. Naast dat haar leven beschreven wordt, is er ook ruimte voor de andere ” kwakzalvers”, namen zoals Raspoetin, Bruno Gröning, Friedrich Weinreb. Tot slot worden de ervaringen van getuigen neergeschreven. Daarmee bedoel ik de verhalen van mensen die o.a. behandeld waren door Hofmans.

Tijdens het lezen wordt duidelijk dat Hofmans niet alleen “handelde” om het zo maar eens te beschrijven. Ze had een “aangever”,en zeker Kaiser. Je zou bijna zeggen dat hij het brein achter het hele gebeuren was. Bij het lezen van de invloed van deze man krijg je de kriebels. Geen vriendelijke man, lijkt het. Alle verhalen van opdragingen etc. voelden aan als een zwierig gebeuren. Iets waar ik maar zeer weinig mee heb. Moeilijk te bevatten dat mensen werkelijk denken dat je opdragen en het laten staan van medicijnen zouden kunnen genezen.

Het meest interessante van het boek is toch wel de periode dat Hofmans op Paleis Soestdijk en op het Oude Loo aanwezig was. Best wel pijnlijk om te lezen hoe Juliana en Wilhelmina in haar kunnen geloofde… met alle gevolgen van dien. Nog pijnlijker is het om te lezen hoe prins Bernhard te werk ging… Niet erg fraai alllemaal.

Of het boek een aanrader is? Moeilijk te zeggen. Het ligt er aan hoe je er instaat… Wel kun je zeggen dat Auteur Han van Bree er veel werk aangehad moet hebben. Veel research dat is wel duidelijk, daarvoor kun je alleen maar je petje voor afnemen.