De waarheid die je doet duizelen

Met haar debuut Één waarheid weet Nadine Swagerman gecompliceerde thema’s meesterlijk te beschrijven. Het verhaal is overweldigend, spannend en bevat prachtige wendingen. We maken kennis met Laura, die opeenvolgend haar broertje en haar ouders verliest, waarna ze in een moeilijke periode terechtkomt. Ze komt in een psychiatrische kliniek terecht waar ze Joritt ontmoet, die daar stage loopt. We ervaren het leven in de kliniek vanuit beide perspectieven. Joritt blijkt een grote fascinatie voor Laura te hebben en duikt in haar verleden. Dit leidt tot een zoektocht naar de waarheid, die ongrijpbaarder blijkt dan ieder heeft kunnen verwachten. Want is er eigenlijk wel één waarheid?

Als lezer wordt je meteen meegetrokken in het verhaal en laat Swagerman prachtig zien hoe ieder mens unieke eigenschappen heeft. Nadat de sympathie voor de verschillende personages gewekt is, blijkt niets minder waar, wat het contrast met de werkelijkheid alleen maar groter maakt en laat zien hoe niets is wat het lijkt als het op mensen aankomt. De kracht van het boek zit erin hoe deze lastige vragen beeldend en duidelijk worden beschreven en verbonden zijn met het verhaal. Ze staan niet op zichzelf, maar dragen allemaal bij aan de ontwikkelingen.

Ook de diepere boodschappen worden meesterlijk vervlochten in het verhaal. Zoals “Als je niet meer bent wie je was, dan heb je de kans om jezelf opnieuw te creëren”. Prachtige zinnen die je aan het denken zetten en die lastige onderwerpen die vaak moeilijk te bevatten zijn treffend te beschrijven. Daarnaast wordt het thema zelfmoord uitgediept, waarin de verschillende aspecten aan bod komen, zonder oordelen en met een goede balans tussen de wanhoop aan de ene kant en de (ongewilde) invloed van de omgeving.

De vaart zit goed in het boek, met wisselende perspectieven van Anna en Joritt, die het verhaal dynamiek geven en ook de verschillende invalshoeken laten zien. De personages blijven af en toe wat aan de oppervlak, zoals je nooit precies zult begrijpen hoe Jorrits achtergrond zijn handelen beïnvloed en je de verhalen van veel patiënten in de kliniek nooit zult leren kennen, maar dit maakt dat alle thema’s goed tot hun recht komen en zorgt dat het een toegankelijk, begrijpelijk verhaal blijft.

Al met al een fantastisch boek. Swagerman weet te verassen, verbazen, emotioneren en aan het denken te zetten. Het boek heeft een prachtige verhaallijn waarin je als lezer meegesleept wordt en die je nooit meer loslaat. De personages zijn divers, de thema’s gewaagd en het verhaal goed uitgedacht. Een boek dat je niet snel zult vergeten.