Lezersrecensie
De spanning knettert
“’Voor ik je laat gaan”” van Kennedy Ryan is het eerste boek dat ik van haar las. In het verhaal lezen we over de levens van Yasmen en Josiah. Wat begon als een relatie waarin ze elkaar zagen als echte zielsverwanten, eindigt in een scheiding. Deze vroeg Yasmen aan, in de tijd dat ze met depressies kampte. Door hun kinderen en het restaurant dat ze samen runnen, blijven ze nauw met elkaar verbonden. Dat verloopt natuurlijk niet altijd zoals voorheen. Nu Yasmen, na haar depressies langzaamaan weer beter in haar vel zit, komen ook de oude gevoelens voor Josiah weer terug. Maar hoe is dit voor Josiah?
De gevoelswerelden van Yasmen en Josiah zijn een belangrijk onderdeel in het verhaal. De gebeurtenissen die ze in leven hebben meegemaakt, hebben een diepe impact op hun relatie met een scheiding tot gevolg. De heftige emoties die hierbij komen kijken, evenals de goede herinneringen die ze samen hebben komen aan bod. Dit maakt het verhaal levendig en maakte dat ik goed kon meeleven. Vergeet daarnaast ook niet al het lekkere eten dat langskwam.
Ook al is er sprake van een scheiding. De spanning tussen Yasmen en Josiah is nog duidelijk aanwezig en knettert op zijn tijd van de pagina’s in het boek. Dat blijkt uit wel uit: “ Ik kan je niet haten. Nooit. Ik streel met mij knokkel over haar natte wang.” Ik zal altijd van je blijven houden. Tot de dood ons scheidt, weet je nog. De dood heeft ons al gescheiden. Ze lacht kort en verbitterend. We dachten dat het onze dood zou zijn, die hier een eind aan zou maken, maar het leek die van het bleek die van hen te zijn.
Al met al een fijn boek om te lezen, waarbij de (onderhuidse) spanning tussen de Yasmen en Josiah goed tot z’n recht kwam. Ik houd hiervan in een boek. Ik ben ook eerlijk, dat ik wel eerst in het verhaal moest groeien. Maar eenmaal op stoom, wist het mij echt aan te grijpen. Een boek om te lezen als je van goede romance houdt met een echte connectie/ spanning tussen de hoofdpersonen.
Met een dank aan @hebban en @luiting si voor het winnen van dit boek.
De gevoelswerelden van Yasmen en Josiah zijn een belangrijk onderdeel in het verhaal. De gebeurtenissen die ze in leven hebben meegemaakt, hebben een diepe impact op hun relatie met een scheiding tot gevolg. De heftige emoties die hierbij komen kijken, evenals de goede herinneringen die ze samen hebben komen aan bod. Dit maakt het verhaal levendig en maakte dat ik goed kon meeleven. Vergeet daarnaast ook niet al het lekkere eten dat langskwam.
Ook al is er sprake van een scheiding. De spanning tussen Yasmen en Josiah is nog duidelijk aanwezig en knettert op zijn tijd van de pagina’s in het boek. Dat blijkt uit wel uit: “ Ik kan je niet haten. Nooit. Ik streel met mij knokkel over haar natte wang.” Ik zal altijd van je blijven houden. Tot de dood ons scheidt, weet je nog. De dood heeft ons al gescheiden. Ze lacht kort en verbitterend. We dachten dat het onze dood zou zijn, die hier een eind aan zou maken, maar het leek die van het bleek die van hen te zijn.
Al met al een fijn boek om te lezen, waarbij de (onderhuidse) spanning tussen de Yasmen en Josiah goed tot z’n recht kwam. Ik houd hiervan in een boek. Ik ben ook eerlijk, dat ik wel eerst in het verhaal moest groeien. Maar eenmaal op stoom, wist het mij echt aan te grijpen. Een boek om te lezen als je van goede romance houdt met een echte connectie/ spanning tussen de hoofdpersonen.
Met een dank aan @hebban en @luiting si voor het winnen van dit boek.
1
Reageer op deze recensie
