Lezersrecensie
Al met al zeker een aanrader !
Een pil van bijna 1300 pagina’s. Of moet ik nu zeggen een klepper? Raar nieuw woord, vind ik.
Wat vind ik eigenlijk van dit boek? Regelmatig vroeg ik me dat onder het lezen af. Het is me steeds blijven boeien, al ging na ongeveer de 900ste pagina de vaart er uit en werden de beschreven gevoelens en gedachten uitgebreider en de daadwerkelijke gebeurtenissen minder en vager. De verhalen, de boeken, gaan wijdlopig naar een voorlopige afronding toe.
Het is prachtig geschreven, ook al leken de beschrijvingen van gevoelens en gedachten en handelingen alsook de gebeurtenissen hier en daar toch wel wat tegengesteld, inconsequent of waren ze, in de meeste gevallen wel maar, niet altíjd helemaal te volgen of niet honderd procent invoelbaar of waren de gebeurtenissen wel wat toevallig of zelfs wat ongeloofwaardig. Ook de mythe van de chocola vond ik eerder afdoen aan het boek dan iets toedoen. De metafoor van het geweven kleed vond ik wel passend, maar ook toch een beetje een cliché.
Een geëxcalteerde manier van schrijven, was de reactie van iemand op Hebban. Daar kan ik soms wel een klein beetje in meegaan. Maar een klein beetje, want het boek is me te veel blijven boeien om daar geheel in mee te kunnen gaan. Het heeft me niet echt gestoord, het was uiteindelijk allemaal passend. En het was allemaal toch te levensecht.
Wat interessant was was de summiere geschiedschrijving over Georgië, de achtergrond waarop dit boek helemaal geschreven is. Ik heb regelmatig op Google en Wikipedia gezocht en heb ervan geleerd. Ik wist er weinig of niets over. Een belangrijke reden ook om dit boek te moeten lezen, vind ik, als je weinig van Georgië weet.
De atheïstische opvatting van de schrijfster komt op enkele plekken ook wel duidelijk tot uiting in dit boek, te negatief wat mij betreft
Mijn geschreven reactie klinkt niet echt positief, besef ik. En toch…en toch…vind ik het een mooi boek en heb ik steeds graag door willen lezen. Ook het laatst opgeschreven stuk van het boek, of eigenlijk de 8 boeken, vond ik mooi. Ik zal er zelfs niet één zin over schrijven, want dan zou het een soort spoiler worden. Mij gaf het in ieder geval een gevoel van genoegdoening, zonder het boek een feelgood boek te kunnen noemen.
Je zou een vervolg kunnen vermoeden in boek 8, maar dat zou ik jammer vinden van dit boek.
Wat mij betreft dus al met al een aanrader
Wat vind ik eigenlijk van dit boek? Regelmatig vroeg ik me dat onder het lezen af. Het is me steeds blijven boeien, al ging na ongeveer de 900ste pagina de vaart er uit en werden de beschreven gevoelens en gedachten uitgebreider en de daadwerkelijke gebeurtenissen minder en vager. De verhalen, de boeken, gaan wijdlopig naar een voorlopige afronding toe.
Het is prachtig geschreven, ook al leken de beschrijvingen van gevoelens en gedachten en handelingen alsook de gebeurtenissen hier en daar toch wel wat tegengesteld, inconsequent of waren ze, in de meeste gevallen wel maar, niet altíjd helemaal te volgen of niet honderd procent invoelbaar of waren de gebeurtenissen wel wat toevallig of zelfs wat ongeloofwaardig. Ook de mythe van de chocola vond ik eerder afdoen aan het boek dan iets toedoen. De metafoor van het geweven kleed vond ik wel passend, maar ook toch een beetje een cliché.
Een geëxcalteerde manier van schrijven, was de reactie van iemand op Hebban. Daar kan ik soms wel een klein beetje in meegaan. Maar een klein beetje, want het boek is me te veel blijven boeien om daar geheel in mee te kunnen gaan. Het heeft me niet echt gestoord, het was uiteindelijk allemaal passend. En het was allemaal toch te levensecht.
Wat interessant was was de summiere geschiedschrijving over Georgië, de achtergrond waarop dit boek helemaal geschreven is. Ik heb regelmatig op Google en Wikipedia gezocht en heb ervan geleerd. Ik wist er weinig of niets over. Een belangrijke reden ook om dit boek te moeten lezen, vind ik, als je weinig van Georgië weet.
De atheïstische opvatting van de schrijfster komt op enkele plekken ook wel duidelijk tot uiting in dit boek, te negatief wat mij betreft
Mijn geschreven reactie klinkt niet echt positief, besef ik. En toch…en toch…vind ik het een mooi boek en heb ik steeds graag door willen lezen. Ook het laatst opgeschreven stuk van het boek, of eigenlijk de 8 boeken, vond ik mooi. Ik zal er zelfs niet één zin over schrijven, want dan zou het een soort spoiler worden. Mij gaf het in ieder geval een gevoel van genoegdoening, zonder het boek een feelgood boek te kunnen noemen.
Je zou een vervolg kunnen vermoeden in boek 8, maar dat zou ik jammer vinden van dit boek.
Wat mij betreft dus al met al een aanrader
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van ennie
Gesponsord
Het intrigerende verhaal achter de moordenaar van Willem van Oranje. Vol spanning en gruwelijke plottwists!
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
