Lezersrecensie
Dat Mathijs Deen maar heel veel boeken mag blijven schrijven!
Deze thriller is het derde deel uit wat een trilogie wordt genoemd. Dan zou er dus nu iets moeten zijn afgerond. Nou, tot onze vreugde, blijft er nog steeds een cliffhanger over: wat gebeurde er nu precies met de vader van Lieuwe Cupido. Maar misschien moeten we het hier mee doen. Ik hoop echter vurig een ding: dat het commerciële succes van deze thrillers van Deen hem niet verhinderen non-fictie te blijven schrijven. Want daarin komt zijn schrijverstalent toch het beste tot uiting, daarin kan hij laten zien dat hij een voortreffelijk stilist is. Ik heb meer dan genoten van zijn Brutus heeft honger, De wadden, Onder de mensen, Over oude wegen, Het lichtschip en De grenzeloze rivier.
Niet dat ik minder genoot van zijn Waddenthrillers maar dat blijft toch bellettrie. Maar wel van een zeer hoog niveau, men noemt dit literaire thrillers en dat lijkt me wel terecht. Deen is in staan om met heel weinig woorden karakters te schetsen. En zijn dialogen zijn zonder meer uiterst geloofwaardig en naturel. Ook zijn plots zijn anders dan de gemiddelde crime novel. Bij Deen geen rare verwikkelingen of minder plausibele verhaallijnen, bij Deen geen excessief geweld of onderwereldgedoe. Dat is allemaal zo vermoeiend. Nee, ook in dit De redder, vertelt hij een uiteindelijk prachtige en indringende geschiedenis van een beroepsgroep die iedereen wel kent maar er, gelukkig maar, nooit mee in aanraking komt. De reddingsbrigades, hun codes en hun ongeschreven wetten, de zeevaart en de roekeloze badgast.
Deen schrijft in korte zinnen en korte hoofdstukken en slaagt erin je iedere keer weer op het puntje van je stoel te brengen. Het liefste lees je het boek in één ruk uit, dat zou ook best kunnen. Maar ik leg zijn boeken na twee of drie hoofdstukken opzettelijk opzij, anders ben ik er te snel door heen. Kortom, ook nu weer heeft Deen een prachtig boek geschreven, ik kijk reikhalzend uit naar zijn volgende, thriller of non-fictie, ook al heb ik een voorkeur voor het laatste.
Enno Nuy
Juni 2024
Niet dat ik minder genoot van zijn Waddenthrillers maar dat blijft toch bellettrie. Maar wel van een zeer hoog niveau, men noemt dit literaire thrillers en dat lijkt me wel terecht. Deen is in staan om met heel weinig woorden karakters te schetsen. En zijn dialogen zijn zonder meer uiterst geloofwaardig en naturel. Ook zijn plots zijn anders dan de gemiddelde crime novel. Bij Deen geen rare verwikkelingen of minder plausibele verhaallijnen, bij Deen geen excessief geweld of onderwereldgedoe. Dat is allemaal zo vermoeiend. Nee, ook in dit De redder, vertelt hij een uiteindelijk prachtige en indringende geschiedenis van een beroepsgroep die iedereen wel kent maar er, gelukkig maar, nooit mee in aanraking komt. De reddingsbrigades, hun codes en hun ongeschreven wetten, de zeevaart en de roekeloze badgast.
Deen schrijft in korte zinnen en korte hoofdstukken en slaagt erin je iedere keer weer op het puntje van je stoel te brengen. Het liefste lees je het boek in één ruk uit, dat zou ook best kunnen. Maar ik leg zijn boeken na twee of drie hoofdstukken opzettelijk opzij, anders ben ik er te snel door heen. Kortom, ook nu weer heeft Deen een prachtig boek geschreven, ik kijk reikhalzend uit naar zijn volgende, thriller of non-fictie, ook al heb ik een voorkeur voor het laatste.
Enno Nuy
Juni 2024
1
Reageer op deze recensie