Lezersrecensie
Jammer, dat zoveel teloor ging
Van historicus en schrijver Nico Dros (1956) las ik eerder Willem die Madoc maakte. Een prachtig boek, zeer goed geschreven en een gedenkwaardige geschiedenis. Dan ligt het voor de hand dat ik ook het volgende boek van deze op Texel geboren schrijver lees. Eiland van gisteren gaat over dat Texel dat ik zelf vaak genoeg bezocht, de eerste keer ergens in jaren zestig toen mijn ouders voor de jaarlijkse vakantie bij voorkeur naar een van de Waddeneilanden togen.
Het boek bestaat uit drie delen, een tiental verhalen over Texelaars die vermoedelijk echt bestaan hebben, een vijftal historische non-fictie essays en een aantal in het Tessels dialect geschreven gedichten.
De verhalen spelen zich alle zo ongeveer in die jaren zestig en zeventig af, misschien dat ze mij daarom zo aanspreken. Elk verhaal zou de synopsis van een complete roman kunnen zijn, alsof de beschreven personages meer dan genoeg karakter en persoonlijkheid hadden om verder over hen uit te wijden. Tegelijkertijd stoorde het nergens dat de verhalen vaak plotseling worden afgerond, we komen niet te weten hoe het verder ging, we mogen er onze eigen fantasie op los laten. Goed geschreven verhalen kortom, vaak geestig of zelfs droogkomisch, soms ontroerend of zelfs een beetje droevig. Zo was het leven op een eiland.
In de essays beschrijft Dros in kort bestek de levens van gewone Tesselaars, dominee Huizinga (geen geboren eilander, 1844-1879), visser en dichter Frerik van der Vis (1742-1925), mysticus, boer, visser en ondernemer Floris Dekker (18??-1921), een beknopte geschiedenis van de oerol ofwel de overalweide en een verhandeling over streektalen. Stuk voor stuk interessante essays, voor zover mogelijk goed onderbouwd en vooral heel goed geschreven!
En dan in het laatste deel een aantal gedichten in het Tessels dialect. Op zich zijn deze gedichten goed te verstaan maar het was wel zo aardig geweest als ze ook in gewoon Nederlands waren weergegeven.
En zo schreef vooral de historicus Dros een onderhoudend, interessant en sympathiek boek over Texel. Het is goed en vooral terecht dat we ons interesseren voor de geschiedenis van onze eilanden. Tegenwoordig worden ze overspoeld door toeristen en het vastgoed is overal vrijwel geheel opgekocht door vermogende vastelanders. De eilanden uit mijn jeugd bestaan allang niet meer, op Terschelling racen de eilanders nu tussen oktober en mei in hun SUV’s over het strand! En Dros gaf zijn boek niet voor niets deze titel mee. Ik houd van zulke lectuur, vooral ook wanneer het zo goed geschreven is.
Enno Nuy
september 2024
Het boek bestaat uit drie delen, een tiental verhalen over Texelaars die vermoedelijk echt bestaan hebben, een vijftal historische non-fictie essays en een aantal in het Tessels dialect geschreven gedichten.
De verhalen spelen zich alle zo ongeveer in die jaren zestig en zeventig af, misschien dat ze mij daarom zo aanspreken. Elk verhaal zou de synopsis van een complete roman kunnen zijn, alsof de beschreven personages meer dan genoeg karakter en persoonlijkheid hadden om verder over hen uit te wijden. Tegelijkertijd stoorde het nergens dat de verhalen vaak plotseling worden afgerond, we komen niet te weten hoe het verder ging, we mogen er onze eigen fantasie op los laten. Goed geschreven verhalen kortom, vaak geestig of zelfs droogkomisch, soms ontroerend of zelfs een beetje droevig. Zo was het leven op een eiland.
In de essays beschrijft Dros in kort bestek de levens van gewone Tesselaars, dominee Huizinga (geen geboren eilander, 1844-1879), visser en dichter Frerik van der Vis (1742-1925), mysticus, boer, visser en ondernemer Floris Dekker (18??-1921), een beknopte geschiedenis van de oerol ofwel de overalweide en een verhandeling over streektalen. Stuk voor stuk interessante essays, voor zover mogelijk goed onderbouwd en vooral heel goed geschreven!
En dan in het laatste deel een aantal gedichten in het Tessels dialect. Op zich zijn deze gedichten goed te verstaan maar het was wel zo aardig geweest als ze ook in gewoon Nederlands waren weergegeven.
En zo schreef vooral de historicus Dros een onderhoudend, interessant en sympathiek boek over Texel. Het is goed en vooral terecht dat we ons interesseren voor de geschiedenis van onze eilanden. Tegenwoordig worden ze overspoeld door toeristen en het vastgoed is overal vrijwel geheel opgekocht door vermogende vastelanders. De eilanden uit mijn jeugd bestaan allang niet meer, op Terschelling racen de eilanders nu tussen oktober en mei in hun SUV’s over het strand! En Dros gaf zijn boek niet voor niets deze titel mee. Ik houd van zulke lectuur, vooral ook wanneer het zo goed geschreven is.
Enno Nuy
september 2024
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van ennonuy
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
Dé TikTok-sensatie van dit moment! Heerlijke cosy small town romance voor de fans van Gilmore Girls. Grumpy vs. sunshine én spice, wat wil je nog meer!
