Pretentieloos leesplezier

De in Leeds wonende, 31 jaar jonge Brit Steve Mosby is met dit boek al aan zijn derde publicatie toe, maar De 50/50-moorden is het eerste werk van zijn hand dat in een Nederlandse vertaling verschijnt. Ondertussen heeft hij van schrijven zijn beroep gemaakt en werkt hij fulltime aan nummer vier, die in de loop van dit jaar zal verschijnen..
In dit boek maken we kennis met Mark Nelson, een rechercheur die gespecialiseerd is in het verhoren van zowel slachtoffers van misdrijven als de daders ervan. Zijn eerste werkdag in het team van de gerenommeerde speurder John Mercer, valt net samen met de vondst van een lijk dat met grote waarschijnlijkheid toegeschreven kan worden aan een misdadiger die de bijnaam de 50/50-moordenaar toebedeeld heeft gekregen, omdat hij echtparen ontvoert en één van hen laat kiezen wie van de twee zal sterven. Als er later een man gevonden wordt die blijkbaar ontsnapt is uit de handen van deze medogenloze misdadiger, komt het onderzoek in een stroomversnelling om ten alle tijden te voorkomen dat er die nacht nog een slachtoffer valt.
De auteur heeft een aangenaam lezende schrijfstijl die dicht aanleunt tegen de stijl van Simon Beckett, maar hier een daar doorspekt is met een flard rauw geweld dat we eerder toe kunnen schrijven aan Cody MacFadyen of Mo Hayder. Maar deze kruising van stijlen komt het boek alleen maar ten goede.
Wat opvalt is dat Steve Mosby zeer veel werk gemaakt heeft van zijn personages. Het zijn niet alleen mooi uitgewerkte, levensechte karakters, maar zowel speurders, slachtoffers als daders krijgen elk meer dan hun portie aandacht toebedeeld. En dat staat in schril contrast met de locaties. Hoewel deze ook treffend en beeldend worden beschreven is er in het hele boek geen enkele specifieke plaatsaanduiding – of het nu een straatnaam, gemeente, stad n streek of land is – terug te vinden. En het meest opmerkelijk is dan nog dat dit helemaal niet stoort.
De plot wordt goed opgebouwd, maar is toch voor verbetering vatbaar, want aan het einde blijkt dat er onderweg toch een paar draadjes verloren zijn gegaan, zodat de lezer toch met een paar vraagjes, verweesd achterblijft. Ook komen sommige handelingen van de dader lichtjes ongeloofwaardig over. Wel origineel gevonden is dat het boek begint zoals het eindigt – of eindigt zoals het begint: met een begrafenisplechtigheid.
Alles bij elkaar genomen heeft De 50/50-moorden zeker bestaansrecht omdat het garant staat voor enkele uren pretentieloos leesplezier, maar het moet ook vastgesteld worden dat Steve Mosby nog moet groeien als schrijver.