Koen Vermeiren mag zijn uitstap – of wordt het een omscholing – naar de wereld van het spannende boek een geslaagd experiment noemen.

Eindelijk eens een spannend boek dat er ook uitziet als een thriller. De coverfoto is niet alleen mysterieus, maar roept tevens meteen angst op door de blik, die eenieder die het boek oppakt, kippenvel bezorgt. Associaties met Stephen Kings The shining borrelen spontaan op. Het verhaal heeft bovendien als treffende titel De blik. Achter dit voorblad gaat een rasechte politieroman schuil, die de basis zou kunnen vormen van een serie. Nadat commissaris Mark Van Den Eede tijdens een actie van het Speciale Interventie Eskadron een van zijn ondergeschikten verliest, verruilt hij de actie voor een kantoorjob bij de lokale politie van Meise. Hij mist echter de actie en de verantwoordelijkheden die zijn vroegere functie met zich meebracht en kan de blik van zijn gesneuvelde collega niet van zich afzetten. Als hem onverwacht de kans geboden wordt om FAST, een nieuw team dat enkel voorvluchtige veroordeelde gangsters moet opsporen, op poten te zetten, neemt hij die kans met beide handen aan en begint hij weer te leven. De adrenaline stroomt weer, want het voorbestaan van het Fugitive Active Search Team hangt volledig af van de successen die het team boekt. Hoewel dit het spannend debuut is van Koen Vermeiren, leeft deze Vlaamse dokter in de Letteren en Wijsbegeerte al jaren van zijn pen. Zijn bibliografie omvat romans, non-fictie en toneelstukken. Daarnaast schrijft hij al twee decennia mee aan scenario’s voor film en televisie en componeert en speelt hij klassieke en wereldmuziek.
Die jarenlange ervaring heeft geresulteerd in een boekwerk dat vanaf de eerste bladzijde staat als een huis. De auteur hanteert een zeer aangename vertelstijl die hij doorspekt met levensechte conversaties die enorm dicht aanleunen tegen de spreektaal. De Vlaamse lezer kan zich hierdoor makkelijk vereenzelvigen met de personages, die eveneens geloofwaardig uitgetekend werden. Zo werd een prachtige en ontwapenende bijrol toebedeeld aan Stijn, de vijftienjarige autistische zoon van het hoofdpersonage. Koen Vermeiren toont zich een goed observator dit resulteert soms in te lange beschrijvingen van de gebruikte locaties. De plot werd vakkundig gecomponeerd en gedegen uitgewerkt, wat van De blik een verademende degelijk rasechte policier maakt. Het boek voelt totaal niet aan als een spannend debuut. Het straalt de maturiteit uit van een door de wol geverfde compositie waarin alles draait rond wraak en recht.
Het meest verrassend is misschien wel het nawoord, waaruit blijkt dat FAST al meer dan tien jaar actief is in België en zich daarmee wellicht de meest onbekende tak van de politie mag noemen.
Koen Vermeiren mag zijn uitstap – of wordt het een omscholing – naar de wereld van het spannende boek een geslaagd experiment noemen: omslag, titel en inhoud vormen een mooi geheel, waardoor De blik zich meteen van een plaatsje verzekert tussen de betere politieromans die het Nederlands taalgebied rijk is.