Fascinerend

Tess Gerritsen hoeft waarschijnlijk niet meer voorgesteld te worden: deze dame, die in een vroeger leven nog arts was, bouwt nu, met een heel zakelijke kijk, haar succesvolle schrijversloopbaan uit. Evenzo behoeven ook rechercheur Jane Rizzoli en lijkschouwer Maura Isles geen introductie meer, want De Mefisto club is ondertussen al het zesde deel in de reeks met deze twee dames in de hoofdrollen.
Ditmaal vinden we onze vriendinnen terug bij een gruwelijke moord, met satanische inslag, op een jonge vrouw. Voor Jane goed en wel haar onderzoek gestart heeft, blijkt dat de Mefisto Stichting – een groep die het kwaad bestudeert – met goedkeuring van hogerhand zich mengt in het onderzoek en ze blijken ervan overtuigd dat de duivel aan de basis ligt van deze moord. Voor Jane zijn zulke uitlatingen onzin en het motiveert haar om nog vasthoudender op zoek te gaan naar de dader, die nog maar net begonnen is.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: slechts een paar kleine ergernisjes houden dit boek van de maximum score. Zo is het onbegrijpelijk waarom een boek voorzien wordt van de titel De Mefisto club, terwijl er in het verhaal keer op keer? – op één pejoratief bedoelde uitzondering na - gerefereerd wordt naar de Mefisto Stichting. Ook in het origineel is dit onderscheid terug te vinden. Een ander, in de negatieve zin opvallend, feit is het hoge aantal taal- en zetfouten in dit boek. En tot slot moet jammer genoeg ook vastgesteld worden dat er nog een en ander niet verklaard werd in verband met één van de personages: een los eindje dat nog hangt te bengelen aan een voor het het overige strak stukje schrijfkunst, want laat het duidelijk zijn: De Mefisto club is een van de betere, zo niet het beste boek dat Tess Gerritsen tot op de dag van vandaag uit haar pen toverde.
De eerste indruk tijdens het lezen is dat dit boek ofwel een periode gaat afsluiten; want enkele personages die al een tijdje afwezig waren, worden terug ten tonele gevoerd. Maar al snel blijkt dat we eerder van een hernieuwde start kunnen spreken.Met haar vertrouwde vlotte pen doorspekt ze een bijzonder sterk plot met feiten, die deels algemeen bekend zijn, uit overlevering uit oude culturen en godsdiensten om zo tot een geloofwaardig en bovenal zeer fascinerend werkstuk te komen met een ontknoping om U tegen te zeggen.
Tess Gerritsen is als een groot wijnhuis : je bent er zeker van dat ze jaar in jaar uit een? kwalitatief hoog product aflevert, maar niet elk jaar is een topjaar. De Mefisto club daarentegen is van een uitzonderlijk jaar.