De Indiana Jones van de oceanen

De ondertussen pensioengerechtigde Amerikaan Clive Cussler is afkomstig uit Californië. Na een korte loopbaan in de reclameïndustrie, begon hij te schrijven. Naast het schrijven besteedt de auteur veel tijd aan het zelfopgerichte NUMA, een non-profit organisatie die gericht is op de maritieme geschiedenis. De organisatie haalt regelmatig het nieuws als ze er weer eens een historisch scheepswrak hebben weten te localiseren. Het relaas van een aantal van die zoektochten kan men vinden in Gezonken schat en Jacht in de diepte. Hoewel hij deeltijds in de bergen van Calorado en de woestijn van Arizona woont, is zijn grote liefde dus het water.
In 1973 publiceerde hij zijn eerste boek, May-day, dat aan de basis lag voor de een hele serie maritieme avonturenverhalen met Dirk Pitt in de hoofdrol. Intussen is Dirk wat naar de achtergrond verwezen, en heeft Kurt Austin de eer gekregen om de hoogste trompet te spelen in de meer recente boeken. Veel van zijn boeken plubliceert hij samen met een co-auteur.
De navigator, dat net zoals de zeven vorige boeken uit de NUMA files reeks Paul Kemprecos als medeauteur op de cover staan heeft, is het vierendertigste boek van de hand van Cussler. Hierin worden hoofdpersonages Kurt Austin en Joe Zavala per toeval betrokken bij de zoektocht naar, de navigator, een oud Fenicisch beeld dat de sleutel zou zijn tot het herontdekken van de legendarische goudmijn van koning Salomo. Maar al snel blijkt dat er meerdere partijën achter het beeld aan zitten. En niet allemaal hebben ze nobele bedoelingen of houden ze zich aan het Olympische gedachtengoed. De jacht op het beeld laat dan ook een spoor van lijken achter zich en Austin en Joe komen meer dan eens in de vuurlinie terecht...
Beide auteurs weten hoe een avonturenverhaal geschreven moet worden: een zoektocht naar een geheim die de meest exotische locaties aandoet en boordevol actie zit en dat hier en daar slechts onderbroken wordt door een kort romantisch intermezzo. Het lijkt een eenvoudig recept, in de traditie van de werken van de Schot Alistair MacLean, maar slechts weinig auteurs wagen zich eraan. Cussler doet het weer met verve: zijn boeken over de Indiana Jones van de oceanen zijn perfect maatwerk voor Hollywood. Het is dan ook verwonderlijk dat er nog maar twee van zijn verhalen het witte doek haalden: Licht de titanic werd al in 1980 verfilmd, en meer recent, in 2005, was Penélope Cruz een van de blikvangers in de filmische bewerking van Sahara.
Natuurlijk moet je bij pretentieloos leesplezier niet te veel eisen stellen. Zo wordt vrijwel alles opgeofferd aan de snelheid waaraan het verhaal voortgestuwd wordt. Dat er bijna geen diepgang in De navigator zit, dat er geflirt wordt met de grenzen van het realistische en dat er weinig aandacht besteed wordt aan de uitwerking van de personages is een typische kwaal waaraan dit soort verhalen de facto aan lijden.
Toch zit er ook een minpuntje aan De navigator. De opgevoerde actie had iets gevarieerder mogen zijn, want het vrouwelijke hoofdpersonage Carina Mechadi wordt tot vier keer toe ontvoerd of gegijzeld... en telkens gered door Kurt Austin. Paul Vanden Boeynants, een Belgisch oud-politicus, zei het jaren geleden al: “trop is te veel en te veel is trop”.
Gelukkig hebben de auteurs iets meer woorden gebruikt om de locaties te beschrijven. De zoektocht loopt van het Bagdad in volle golfoorlog, over de heuvels van Jemen en het Topkapi-paleis in Istanboel tot tussen de ijsbergen voor de kust van Newfoundland, om maar enkele van de toch wel originele locaties te noemen waar het verhaal langs dendert..
Mensen die op zoek zijn naar enkele uren ongecompliceerd, ontspannend leesplezier boordevol actie moeten de boeken van Clive Cussler, en dus ook De navigator, ooit eens lezen, want dat is wat deze boeken zijn.