Thriller met internationale allure

Joris Tulkens is een geboren en getogen Diestenaar die bijna de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Na zijn studies filosofie en klassieke filologie en een omweg via het cabaretcircuit verzeilde hij in het schrijversmilieu. Na een lange periode waarin hij voornamelijk, naar eigen zeggen, psychologiserende werken schreef, verdeelt hij tegenwoordig zijn aandacht tussen politieke werken, historische biografieën en spannende boeken.
De Shatila erfenis is zijn derde policier met de Leuvense rechercheurs Firmin Liekens en Wim Lambrechts als hoofdpersonages. Net als de eerder verschenen De dode danseres en Dodelijk vuur, krijgt ook dit boek een politiek geïnspireerde verhaallijn mee, die de landsgrenzen ver overscrhijdt. Zo gebruikt hij deze keer de, in september 1982 door de Israeli’s aangerichte, slachtpartijen in de Palestijnse vluchtelingenkampen van Sabra en Shatila als kapstok om zijn verhaal aan op te hangen.
Rechercheur en zeurkous Firmin Liekens wordt erbij geroepen als het duidelijk wordt dat de uit het kanaal geviste Bart Steenhoudt geen natuurlijke dood stierf. De speurders denken in eerste instantie het motief te vinden in relationele oorzaken, maar ze stuiten daarbij op zoveel ongerijmdheden dat ze genoodzaakt zijn om de oplossing elders te zoeken. En daarbij stuiten ze op een verbanden die wijzen in de richting van een terroristische groepering.
De Shatila erfenis is een thriller met internationale allure: het verhaal wordt verteld in drie verhaallijnen die elk op een ander continent gesitueerd zijn. Vooral de draadjes die zich afspelen in Beiroet en Houston zijn van hoge kwaliteit. De Belgische verhaallijn haalt echter dat niveau niet. Niet alleen past de ironische toon ervan totaal niet bij het verhaal, maar ook komen een aantal feiten en gebeurtenissen nogal ongeloofwaardig over. Maar over heel de plot beschouwd heeft Joris Tulkens een mooi opgebouwd verhaal afgeleverd.
Het gebruik van een niet altijd even rechtlijnige chronologie brengt de lezer bij tijd en wijlen ook in verwarring, zeker als de verplaatsingen in de tijd niet altijd duidelijk aangegeven zijn. Gelukkig kan de lezer zich aan de hand van de inhoud toch vrij snel in de tijd heroriënteren, zodat het ongemak tot een minimum beperkt blijft.
Alles bij elkaar genomen is De Shatila erfenis een goed boek dat niet in een hokje te plaatsen is. Zo kunnen er kenmerken in teruggevonden worden van politieke thrillers, spionage romans, actieverhalen overgoten met een vleugje ironie en zelfs sarcasme.