Jeffery Deaver heeft weer een boek afgeleverd dat voldoet aan de grootste verwachtingen van de trouwe lezer: geloofwaardig

origineel en verrassend.,Jeffery Deaver werd in 1950 geboren in een dorpje dat in de schaduw van Chicago ligt. Voor hij zich voltijds op het schrijven stortte, verdiende hij zijn brood als journalist, advocaat en folkzanger. Over dat laatste zegt hij zelf dat hij geen begenadigd musicus was, maar dat hij veel plezier beleefde aan het schrijven van de liedteksten: het was veel moeilijker om een verhaal te vertellen in de compacte verpakking in tijd en vorm van een liedje dan te kunnen uitweiden in een roman.
De Slaappop is al het tweeëntwintigste boek van Jeffery Deaver, maar niet al zijn werken verschenen in Nederlandse vertaling. Met Angst voor de nacht konden lezers in ons taalgebied in 1994 voor het eerst kennis maken met deze auteur, maar zijn grote doorbraak kwam vier jaar later met het eerste optreden van Lincolm Rhyme en Amelia Sachs in Tot op het bot (The bone collector) waarvan een zeer goede verfilming met Denzel Washington en Angelina Jolie nog altijd bijdraagt aan zijn populariteit. Ondertussen worden Deavers boeken al vertaald in vijfentwindig talen en zijn ze verkrijgbaar in meer dan honderdvijftig landen.
In De slaappop is de hoofdrol weggelegd voor de ondervragingsspecialiste Kathryn Dance, die al eerder haar opwaching maakte in De koude maan en in een kort verhaal.
Nadat Kathryn Dance meervoudig moordenaar Daniel Pell ondervraagd heeft, slaagt die erin te ontsnappen. Kathryn krijgt als hoogste in rang de leiding van de klopjacht in haar schoot geworpen. Omdat Pell zich niet gedraagt zoals andere ontsnapten, en in de buurt blijft, denkt en hoopt Dance dat zijn beweegredenen in zijn verleden liggen. Daarom probeert ze in contact te komen met iedereen die Daniel Pell vroeger gekend heeft: familieleden; de vrouwen met wie hij samen leefde en een overlevende van de meervoudige moordpartij.
Een boek lezen van Jeffery Deaver is altijd een beestje feest. Zelfs als bij uitzondering het verhaal wat minder is – wat absoluut niet het geval is met dit boek - blijft deze auteur de koning van de verrassende plotwendingen, die zelfs de meest ervaren liefhebbers van het genre niet zien aankomen en met verbazing slaan. Deze keer is het niet anders, want op het einde schudt de schrijver weer een paar verrassingen van formaat uit zijn artistieke mouw.
Ook het feit dat de vertelstijl nauw aansluit bij het ideale leesritme, dat evenwichtig balanceert tussen de snelheid waarmee het verhaal zich afspeelt en de diepgang en uitwerking van personages en locaties, maakt Deaver tot een van de groten in het genre.
De slaappop staat of valt met het realisme van de hoofdpersoon die al haar informatie haalt uit gesprekken met getuigen en slachtoffers. En ondanks het feit dat dit uithoren en het onderscheiden van waarheid, leugen en het om de hete brei heen draaien soms net iets te makkelijk verloopt, komt het verloop van het verhaal meer dan geloofwaardig genoeg over om er als lezer volledig in mee te kunnen gaan. Maar niet alleen de hoofdpersoon, maar ook de andere figuren die opgevoerd worden, zijn allen voorzien van een degelijke achtergrond en handelen consequent.
Toch moet het (weer) gezegd worden dat er te veel fouten in het boek zijn achtergebleven na het productieproces. Het betreft voornamelijk spellingsfouten die niet door spellingcontroleprogramma’s opgepikt worden omdat de foute woorden zelf wel perfect Nederlands zijn, maar niet passen in de context: fouten in het genre van “Hij spoelde een kopje op.”, dus.
Met De slaappop heeft Jeffery Deaver weer een boek afgeleverd dat voldoet aan de grootste verwachtingen van de trouwe lezer: geloofwaardig, origineel en verrassend. Kortom een spannend boek volgens de beste traditie van het genre, en bijgevolg ook meteen een aanrader.