Volwassen literaire thriller

De ondertussen al vijfenzeventig jarige Felix Thijssen kan het schrijven niet laten. De naar de Franse Cevennen geëmigreerde Nederlander begon met in de jaren zeventig met het schrijven en vertalen van science-fiction verhalen, maar richtte zich na een tijdje meer op het spannende boek. In dit gerne heeft hij twee series gecreeerd: de ene rond de gangster Charlie Mann en een andere rond de privé-detective Max Winter. Cleopatra, het eerste boek uit de Max Winter reeks werd bekroond met de Gouden Strop.
Het uit 2006 daterende werk Het diepe water valt buiten de hierboven genoemde reeksen, hoewel de auteur het niet kon laten om de detective helemaal uit het boek te houden, en hem laat opdraven in een kleine gastrol. Het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs lauwerde in datzelfde jaar dit boek met de Diamanten Kogel; de prijs voor het beste Nederlandstalige misdaadboek.
In Het diepe water volgen we Francine Kallas, een jongedame die net als haar vader, haar weg vindt in de kleine krminaliteit, om hun gezamelijke droom – het ruime sop kiezen op een eigen zeiljacht - te kunnen verwezenlijken. Als ze, zonder het zelf te weten, medeplichtig wordt aan ontvoering met dodelijke afloop en haar vader wordt opgepakt als verdachte, stelt ze alles in het werk om te proberen de onschuld van haar vader te bewijzen, wat natuurlijk niet van een leien dakje gaat.
Het begin van het verhaal vertoont grote gelijkenissen met Het gruwelhuis van Franck Thilliez, maar daarna evolueert het verhaal in een totaal andere richting naar het gerne boeken dat ook door Patrick De Bruyn geschreven wordt, waarbij de progingen om goed te doen het hoofdpersonage in steeds grotere moeilijkheden brengt.
Het verhaal wordt verteld in een zeer volwassen aandoende stijl die neigt naar het literaire, waarbij veel aandacht wordt besteed aan de uitwerking van het hoofdpersonage en haar relatie met haar vader; zodat haar gedragingen en beslissingen goed gemotiveerd zijn. Het nadeel van zulk een schrijfstijl is dat er veel wordt ingeboet aan spanning, maar toch slaagt de auteur er glansrijk in de aandacht van de lezer vast te houden tot helemaal op het einde van het boek.
Het diepe water is typisch een prijswinnaar, want de laatste jaren hebben de jury’s van de verschillende spannende prijzen de tendens om de literaire kwaliteiten beter te appreciëren dan een spannende plotverloop. Daarom zullen de liefhebbers van het echt spannende boek hier minder plezier aan beleven dan de adepten van de immens populaire literaire thriller. Maar alles bij elkaar beschouwd heeft Felix Thijssen een zeer goed boek bij elkaar geschreven dat de bekroning meer dan waard is.