Mysterieus maar teven routineus

Douglas Preston studeerde Engelse literatuur en begon zijn professionele loopbaan als redacteur bij het American Museum of Natural History in New York, waar hij het schopte tot directeur van de dienst publicaties. In 1986 gooide hij zijn leven om en trok naar Santa Fe om fulltime schrijver te worden. Zo publiceerde hij tal van boeken over de geschiedenis van het Amerikaanse Zuidwesten.
De een jaar jongere Lincoln Child resideert in New Jersey. Tijdens zijn studies onwikkelde hij de liefde voor woorden waardoor hij in 1979, nadat hij afstudeerde, naar New York trok om redactie-assistent op een uitgeverij te worden. Hij werkte zich omhoog, maar in 1987 gooide hij het roer om en werd programmeur en systeemanalist. De zin om te schrijven keerde terug en een paar jaar later legde ook hij zich voltijds op het schrijven toe.
Toen Preston, tijdens zijn jaren in het museum, werkte aan een boek over dinosauriërs kreeg hij van de uitgeverij een redacteur toegewezen die luisterde naar de naam Lincoln Child. Tijdens een rondleiding door het museum merkte Child al de mogelijkheden op voor een spannend boek dat zich daar zou afspelen. Jaren later was dat idee uitgegroeid tot Relic / De vloek van het oerwoud dat in 1995 uitgegeven en in 1997 verfilmd werd. Het begin van een rare samenwerking die, ondanks het feit dat ze beiden ook solo boeken publiceren en vijfhonderd kilometer uit elkaar wonen, altijd doorgaat.
Het helse rad is al het twaafde boek dat ze als duo publiceerden en het achtste waarin FBI agent Aloysius Pendergast een rol toebedeeld kreeg. Hoewel er enkele verwijzingen zijn naar wat vroeger in de reeks gebeurde, kan het toch zeer makkelijk als een alleenstaand boek gelezen worden.
Als Pendergast en zijn nicht Constance Greene in een Tibetaans boeddhistenklooster op bezinning zijn wordt hun hulp ingreroepen bij het opsporen van een verdwenen kunstvoorwerp dat een belangrijke religieuze waarde heeft voor de monniken.
De zoektocht voert het duo de halve aardbol over, tot op de Britannia: de grootste oceaanstomer ter wereld.
Na elf boeken weet de lezer al dat het schrijversduo de kunst van het vertellen wel beheerst. Ook nu is deze, in alle aspecten klassieke, Pendergast weer een plezier om te lezen. Met een vlotte pen brengen ze de lezer naar zeer origineel gekozen locaties.
Deze locaties - van een klooster in de Himalaya over China, Venetië en Londen tot op een luxueuze miniwereld die zo’n schip voor de transatlantische vaart is - en de manier waarop ze uitgetekend worden, vormen dan ook het absolute hoogtepunt van Het helse rad.
Verder zijn ze er uitzonderlijk goed in geslaagd een mysteriueze sluier om het verhaal te wikkelen waardoor de lezer geruime tijd weinig of geen idee heeft van de aard van het gestolen kunstvoorwerp noch van de krachten die het uitstraalt. Preston & Child zijn er perfect in geslaagd om de honger om verder te lezen op niveau te houden en zelfs aan te wakkeren.
Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn – voor zover dat al van toepassing kan zijn bij spannende boeken. Want het verhaal zelf stelt eigenlijk niet zo heel veel voor en de bagage van het hoofdpersonage – zowel zijn onwereldse kennis over duizend en een onderwerpen, zijn invloed en overredingskracht, als het uitgebreide instrumentarium dat hij schijnbaar altijd bij zich draagt – maken van hem toch een ietwat onrealistisch personage. Hoewel gezegd moet worden dat het deze keer minder storend was dan in sommige van de eerder verschenen boeken.
Met Het helse rad hebben de auteurs vakwerk afgeleverd. Puttend uit hun ervaring en routine zorgen ze ervoor dat het boek voldoet aan de verwachtingen van hun trouw publiek, maar anderzijds zijn ze er toch niet in geslaagd om te verbazen. Het helse rad is goed, maar kan absoluut niet tippen aan hun beste boeken. Maar ondanks het feit dat er wat sleet op de formule lijkt te komen, zijn ze toch al volop bezig te werken aan een nieuwe episode van de Pendergast-reeks.