Hebban recensie
Pas op de plaats
De Amerikaanse Karin Slaughter woont in Atlanta. Op achtendertig jarige leeftijd is zij niet alleen een vaste waarde in het thrillerwereldje, maar heeft ze al acht eigen boeken op de wereld los gelaten, en heeft ze ook een boek met korte verhalen van Amerikaanse auteurs samengesteld.
Haar zevende boek, Onaantastbaar, is tevens het zesde deel in de reeks met Sara Linton, Jeffrey Tolliver en Lena Adams in de hoofdrollen. Het boek sleepte in 2007 de Zilveren vingerafdruk in de wacht: de publieksprijs van Crimezone.nl voor het beste niet origineel Nederlandstalig spannende boek van 2007.
Als Jeffrey telefonisch op de hoogte gebracht wordt dat Lena op verdenking van moord, gearresteerd is in haar geboortedorp, laat hij vol ongeloof alles voor wat het is en vertrekken hij en zijn vrouw Sara onmiddellijk om zijn beschermelinge bij te staan. Tijdens hun onderzoek stuiten ze op het slechtste in de mens, want het dorpje is verworden tot een poel van verderf waar neo-nazis, racisten en drugdealers de scepter zwaaien.
Dat de schrijfster potentie heeft is algemeen bekend en dat benadrukt ze nogmaals aan het begin van dit boek. Het eerste hoofdstuk behoort tot het beste dat ze ooit op papier zette. Het is gewoon fantastisch te lezen hoe ze, door het belichten van enkele details, als een tekenaar die met enkele lijnen iets herkenbaars creëert, zeer realistisch het gevoel kan overbrengen hoe een beschuldigde zich in de rechtbank moet voelen. Klasse.
Slaughter slaagt er echter niet in dezelfde kwaliteit in de rest van het boek te handhaven. Het middenstuk van Onaantastbaar ligt volledig in de lijn met de andere boeken uit de reeks: de privé-beslommeringen van de hoofdpersonages blijven de bovenhand voeren en het gevoel dat de auteur niet goed weet welke richting het verhaal uit te sturen komt meermaals aan de oppervlakte. Het vele en gruwelijke geweld kan niet verhullen dat de serie al een tijdje pas op de plaats maakt. Ook is de keuze om de nadruk meer en meer te verschuiven naar Lena twijfelachtig, want laat dat nu net het meest ongeloofwaardige hoofdpersonage zijn. En het gemak waarmee de locale instanties toelaten dat Jeffrey buiten zijn jurisdictie het onderzoek voert, en Sara er de lijkschouwingen verricht zorgen voor licht ongeloof bij de lezer.
Maar in het afsluitende hoofdstuk, dat een beetje los staat van de rest van het verhaal pakt de schrijfster uit met een knaller van een cliffhanger waarmee ze het de recensenten zeer moeilijk maakt om er iets over te zeggen zonder te veel weg te geven maar waardoor ze zich ervan verzekert dat ondanks de rest van het verhaal de geschokte en verweesde lezer toch weer staat te popelen om het volgende deel in de reeks te gaan lezen.
Onaantastbaar heeft een fabuleus begin en een zeldzaam verrassend einde, maar alles daartussen kan niet tippen aan het hoge niveau dat we van Karin Slaughter kunnen verwachten. Enkel voer voor de trouwe volgelingen van Karin Slaughter en de Grant County reeks.
Haar zevende boek, Onaantastbaar, is tevens het zesde deel in de reeks met Sara Linton, Jeffrey Tolliver en Lena Adams in de hoofdrollen. Het boek sleepte in 2007 de Zilveren vingerafdruk in de wacht: de publieksprijs van Crimezone.nl voor het beste niet origineel Nederlandstalig spannende boek van 2007.
Als Jeffrey telefonisch op de hoogte gebracht wordt dat Lena op verdenking van moord, gearresteerd is in haar geboortedorp, laat hij vol ongeloof alles voor wat het is en vertrekken hij en zijn vrouw Sara onmiddellijk om zijn beschermelinge bij te staan. Tijdens hun onderzoek stuiten ze op het slechtste in de mens, want het dorpje is verworden tot een poel van verderf waar neo-nazis, racisten en drugdealers de scepter zwaaien.
Dat de schrijfster potentie heeft is algemeen bekend en dat benadrukt ze nogmaals aan het begin van dit boek. Het eerste hoofdstuk behoort tot het beste dat ze ooit op papier zette. Het is gewoon fantastisch te lezen hoe ze, door het belichten van enkele details, als een tekenaar die met enkele lijnen iets herkenbaars creëert, zeer realistisch het gevoel kan overbrengen hoe een beschuldigde zich in de rechtbank moet voelen. Klasse.
Slaughter slaagt er echter niet in dezelfde kwaliteit in de rest van het boek te handhaven. Het middenstuk van Onaantastbaar ligt volledig in de lijn met de andere boeken uit de reeks: de privé-beslommeringen van de hoofdpersonages blijven de bovenhand voeren en het gevoel dat de auteur niet goed weet welke richting het verhaal uit te sturen komt meermaals aan de oppervlakte. Het vele en gruwelijke geweld kan niet verhullen dat de serie al een tijdje pas op de plaats maakt. Ook is de keuze om de nadruk meer en meer te verschuiven naar Lena twijfelachtig, want laat dat nu net het meest ongeloofwaardige hoofdpersonage zijn. En het gemak waarmee de locale instanties toelaten dat Jeffrey buiten zijn jurisdictie het onderzoek voert, en Sara er de lijkschouwingen verricht zorgen voor licht ongeloof bij de lezer.
Maar in het afsluitende hoofdstuk, dat een beetje los staat van de rest van het verhaal pakt de schrijfster uit met een knaller van een cliffhanger waarmee ze het de recensenten zeer moeilijk maakt om er iets over te zeggen zonder te veel weg te geven maar waardoor ze zich ervan verzekert dat ondanks de rest van het verhaal de geschokte en verweesde lezer toch weer staat te popelen om het volgende deel in de reeks te gaan lezen.
Onaantastbaar heeft een fabuleus begin en een zeldzaam verrassend einde, maar alles daartussen kan niet tippen aan het hoge niveau dat we van Karin Slaughter kunnen verwachten. Enkel voer voor de trouwe volgelingen van Karin Slaughter en de Grant County reeks.
1
Reageer op deze recensie