Hebban recensie
Hetzelfde
maar toch weer anders,Pieter Aspe is de enige Vlaming die met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk elk half jaar een boek uit zijn schrijversmouw weet te toveren: eentje in april en eentje in oktober, net voor de Antwerpse boekenbeurs. En de verkoopscijfers spreken voor zich: de Vlaming draagt de auteur op hun handen en kan er niet genoeg van krijgen. Zijn recentste werk, nummer eenentwintig in de reeks met Van In, kreeg de titel Op drift mee.
Het verhaal begint met de vondst van een mishandeld levenloos lichaam van een jonge vrouw in een natuurgebied op de grens van Brugge en Blankenberge. Al snel blijkt dat het slachtoffer deel uitmaakt van de cast van de revue die s zomers opgevoerd wordt in de bekende Blankenbergse zaal Het witte paard. Tijdens het onderzoek worden er verbanden gevonden met het drugsmilieu in de populaire badplaats en zo krijgt Van In te horen dat er met aan zekeheid grenzende waarschijnlijkheid een grote zending drugs op komst is die, door een productiefout, wellicht zeer veel slachtoffers zal maken.
Ook in dit werk blijft Aspe trouw aan zijn beproefd concept: een moord op de eerste bladzijden; Van In, die tegengewerkt door procureur Beeckman, en constant blootgesteld aan de verleidingen van het het vrouwelijk geslacht, maar gesterkt door een grote hoeveelheid Duvel de zaak toebedeeld krijgt en deze, zich gedragend als een olifant in een porceleinwinkel, tot een goed einde brengt. Dat alles wordt op papier gezet in een vlot lezend, makkelijk verteerbaar taaltje. Het lijkt zo simpel, maar niemand anders slaagt erin zich deze formule eigen te maken, wat een goede indicatie is van de krachttoer die deze auteur telkens weer weet te volbrengen. Altijd hetzelfde, maar telkens weer met een kleine variatie zodat het interessant blijft voor de lezer. Dat mag beslist als vakwerk worden bestempeld.
Het uitbreiden van het actiegebied van de Brugse speurder, naar Blankeberge in dit geval, is ook een van die kleine veranderingen die zorgt dat er een frisse wind waait door de reeks, want Brugge is een te kleine stad om constant als locatie gebruikt te worden voor deze avonturen.
Met Op drift zit Pieter Aspe na zijn lichtjes tegenvallende vorige, Rebus terug op kruissnelheid. Hij is er weer in geslaagd een ingenieus plot uit te denken en dit zo te vertellen dat de lezer tot op een paar bladzijden van het einde het raden naar de daders. Wordt vervolgd binnen zes maanden...
Het verhaal begint met de vondst van een mishandeld levenloos lichaam van een jonge vrouw in een natuurgebied op de grens van Brugge en Blankenberge. Al snel blijkt dat het slachtoffer deel uitmaakt van de cast van de revue die s zomers opgevoerd wordt in de bekende Blankenbergse zaal Het witte paard. Tijdens het onderzoek worden er verbanden gevonden met het drugsmilieu in de populaire badplaats en zo krijgt Van In te horen dat er met aan zekeheid grenzende waarschijnlijkheid een grote zending drugs op komst is die, door een productiefout, wellicht zeer veel slachtoffers zal maken.
Ook in dit werk blijft Aspe trouw aan zijn beproefd concept: een moord op de eerste bladzijden; Van In, die tegengewerkt door procureur Beeckman, en constant blootgesteld aan de verleidingen van het het vrouwelijk geslacht, maar gesterkt door een grote hoeveelheid Duvel de zaak toebedeeld krijgt en deze, zich gedragend als een olifant in een porceleinwinkel, tot een goed einde brengt. Dat alles wordt op papier gezet in een vlot lezend, makkelijk verteerbaar taaltje. Het lijkt zo simpel, maar niemand anders slaagt erin zich deze formule eigen te maken, wat een goede indicatie is van de krachttoer die deze auteur telkens weer weet te volbrengen. Altijd hetzelfde, maar telkens weer met een kleine variatie zodat het interessant blijft voor de lezer. Dat mag beslist als vakwerk worden bestempeld.
Het uitbreiden van het actiegebied van de Brugse speurder, naar Blankeberge in dit geval, is ook een van die kleine veranderingen die zorgt dat er een frisse wind waait door de reeks, want Brugge is een te kleine stad om constant als locatie gebruikt te worden voor deze avonturen.
Met Op drift zit Pieter Aspe na zijn lichtjes tegenvallende vorige, Rebus terug op kruissnelheid. Hij is er weer in geslaagd een ingenieus plot uit te denken en dit zo te vertellen dat de lezer tot op een paar bladzijden van het einde het raden naar de daders. Wordt vervolgd binnen zes maanden...
1
Reageer op deze recensie