Hebban recensie
Belofte van klasse
De Vlaming Bart Debbaut werd in 1971, samen met zijn tweelingzus, geboren. Na zijn studies marketing verzeilde hij in de bankwereld waar hij diverse functies bekleedde en nog altijd professioneel actief is. Daarnaast schrijft hij al geruime tijd artikels voor diverse tijdschriften en is hij medeauteur van het managementboek Hoe word ik een winnaar en blijf ik het. Met Scherven zet hij zijn eerste stappen in de wereld van het spannende boek.
Hierin volgen we Gerard Jeurissen, een man met een traumatisch verleden. Op een bepaald moment begint in zijn hoofd de lijn tussen fictie en feiten te vervagen en wordt wraak nemen op dat verleden de enige drijfveer in zijn bestaan. Ondertussen groeit bij de Leuvense politie-inspecteur John Leyssens en zijn team de frustratie recht evenredig met het aantal lijken, terwijl ze wanhopig op zoek zijn naar sporen en verbanden die naar de moordenaar kunnen leiden.
De auteur kiest voor een verrassende opzet om zijn verhaal te vertellen: hij belicht alles vanuit drie standpunten. Voor het politieonderzoek gebruikt hij de tradionele derde persoon, maar voor de andere twee invalshoeken gebruikt hij de ik-vorm. Gelukkig worden beide het hele boek door zeer duidelijk van elkaar gescheiden, zodat de kans op verwarring zeer miniem is.
Dat Bart Debbaut al wat schrijfervaring heeft blijkt heel duidelijk uit de wijze waarop hij, het in groot Leuven gesitueerde, verhaal opbouwt: door zeer precies te schipperen met de informatie die hij vrijgeeft, slaagt hij erin de lezer lang in het ongewisse te houden, zonder dat die het gevoel krijgt dat er informatie achtergehouden wordt. Buiten het feit dat er nogal eens iets te ver afgedwaald wordt bij het beschrijven van de gedachtengang van de dader en enkele kleine redactionele foutjes, is Scherven een degelijk opgebouwd, onderbouwd en verteld verhaal.
Zijn personages zijn aimabele figuren, maar sommige van hun onderlinge relaties vervallen nogal eens in clichés. Zo is er onder andere de bijna obligate slechte verhouding tussen de hoofdinspecteur en de onderzoeksrechter. Maar anderzijds zijn de vaderlijke John Leyssens en zijn enthousiaste collega Mieke Van Cattendyck dan weer prachtfiguren die kunnen uitgroeien tot klassiekers onder de speurdersparen.
Scherven is alles bij elkaar genomen een zeer mooi debuut dat ik iedereen wil aanbevelen. Als de auteur, die al de belofte van grote klasse uitstraalt, nog wat kan evolueren, maakt hij zeker kans om zich bij de top van de Vlaamse misdaadauteurs te scharen. En de wetenschap dat Bart Debbaut ondertussen al volop aan het werken is aan een opvolger met dezelfde speurders, doet mij al uitkijken naar een weerzien met hen.
Hierin volgen we Gerard Jeurissen, een man met een traumatisch verleden. Op een bepaald moment begint in zijn hoofd de lijn tussen fictie en feiten te vervagen en wordt wraak nemen op dat verleden de enige drijfveer in zijn bestaan. Ondertussen groeit bij de Leuvense politie-inspecteur John Leyssens en zijn team de frustratie recht evenredig met het aantal lijken, terwijl ze wanhopig op zoek zijn naar sporen en verbanden die naar de moordenaar kunnen leiden.
De auteur kiest voor een verrassende opzet om zijn verhaal te vertellen: hij belicht alles vanuit drie standpunten. Voor het politieonderzoek gebruikt hij de tradionele derde persoon, maar voor de andere twee invalshoeken gebruikt hij de ik-vorm. Gelukkig worden beide het hele boek door zeer duidelijk van elkaar gescheiden, zodat de kans op verwarring zeer miniem is.
Dat Bart Debbaut al wat schrijfervaring heeft blijkt heel duidelijk uit de wijze waarop hij, het in groot Leuven gesitueerde, verhaal opbouwt: door zeer precies te schipperen met de informatie die hij vrijgeeft, slaagt hij erin de lezer lang in het ongewisse te houden, zonder dat die het gevoel krijgt dat er informatie achtergehouden wordt. Buiten het feit dat er nogal eens iets te ver afgedwaald wordt bij het beschrijven van de gedachtengang van de dader en enkele kleine redactionele foutjes, is Scherven een degelijk opgebouwd, onderbouwd en verteld verhaal.
Zijn personages zijn aimabele figuren, maar sommige van hun onderlinge relaties vervallen nogal eens in clichés. Zo is er onder andere de bijna obligate slechte verhouding tussen de hoofdinspecteur en de onderzoeksrechter. Maar anderzijds zijn de vaderlijke John Leyssens en zijn enthousiaste collega Mieke Van Cattendyck dan weer prachtfiguren die kunnen uitgroeien tot klassiekers onder de speurdersparen.
Scherven is alles bij elkaar genomen een zeer mooi debuut dat ik iedereen wil aanbevelen. Als de auteur, die al de belofte van grote klasse uitstraalt, nog wat kan evolueren, maakt hij zeker kans om zich bij de top van de Vlaamse misdaadauteurs te scharen. En de wetenschap dat Bart Debbaut ondertussen al volop aan het werken is aan een opvolger met dezelfde speurders, doet mij al uitkijken naar een weerzien met hen.
1
Reageer op deze recensie