Hebban recensie
Scrabble man is een tweeslachtig boek geworden
waarvan de breuk zich ongeveer net in de helft van het verhaal voordoet. ,De, in 1973 geboren, Gentse broodschrijver Bavo Dhooge publiceerde zijn eerste boek Spaghetti in 2001. Een jaar later zag zijn spannende debuut SMAK het daglicht. Vandaag, amper tien jaar later, prijken er zestig titels op zijn biografie. Naast de befaamde titels die steevast beginnen met de letter S, zitten er ook verhalen in opdracht tussen en onder pseudoniem uitgebrachte werken tussen voor jong en oud. Zijn jongste spruit luistert naar de naam Scrabble man en is het derde boek in de Los Angeles-reeks die geen terugkerende hoofdpersonages kent maar de locatie als bindende factor heeft. Hierin heeft filmster-op-retour Benny Benito een slechte dag. Niet alleen is zijn vrouw hem liever kwijt dan rijk, hij wordt ook nog eens belaagd door een vermeende lookalike en een ontevreden investeerder. Misschien een raar gegeven voor een spannend boek, maar niet voor Bavo Dhooge die de Vlaamse papieren Quentin Tarantino is en geen enkel absurd gegeven uit de weg gaat.
Scrabble man is een tweeslachtig boek geworden, waarvan de breuk zich ongeveer net in de helft van het verhaal voordoet. In het begin ligt de focus vrijwel volledig op Clint Wilson, een man die uit bed gestapt is met het waanidee dat hij sprekend op het hoofdpersonage lijkt, en zijn diensten als stand-in gaat aanbieden bij Benny. Dit gegeven overschrijdt de grenzen van de geloofwaardigheid, zeker omdat iedereen meteen een andere acteur in de arme man herkent. De auteur lijkt even te hervallen in het euvel van Sioux Blues, zijn vorige boek: het uitmelken van een te compact thema tot de proporties van een volledige roman. Maar ver voorbij het punt waarop lezers al lang berusten in en sommigen wellicht al afhaken door - het feit dat Bavo Dhooge deze keer wel echt de plank mis geslagen heeft, herpakt hij zich door de andere personages, en in het bijzonder de Russische gangster Yuri op de voorgrond te laten treden. Vanaf dat moment krijgt het verhaal een nieuw elan en wat volgt behoort tot het beste wat er ooit uit de pen van deze Gentse auteur gevloeid kwam.
Op slag wordt deze deurenkomedie een hoorn des overvloeds van geslaagd absurdisme gecombineerd met totaal onverwachte wendingen. Hij slaagt er zelfs bijna in de volhardende lezer het lamentabele begin te laten vergeten, wat echt als een huzarenstukje beschouwd mag worden. Het is bekend dat humor in de literatuur en met name humor in combinatie met spanning zich lastig laat schrijven. Bavo Dhooge blijft, nadat Toni Coppers een andere richting uitging, zich als enige Vlaamse auteur vastbijten in het genre. En met succes, ondanks de dip die Scrabble man vertoont. Een ster voor de eerste helft en vijf voor de tweede komt op een gemiddelde van drie voor het totaal.
Scrabble man is een tweeslachtig boek geworden, waarvan de breuk zich ongeveer net in de helft van het verhaal voordoet. In het begin ligt de focus vrijwel volledig op Clint Wilson, een man die uit bed gestapt is met het waanidee dat hij sprekend op het hoofdpersonage lijkt, en zijn diensten als stand-in gaat aanbieden bij Benny. Dit gegeven overschrijdt de grenzen van de geloofwaardigheid, zeker omdat iedereen meteen een andere acteur in de arme man herkent. De auteur lijkt even te hervallen in het euvel van Sioux Blues, zijn vorige boek: het uitmelken van een te compact thema tot de proporties van een volledige roman. Maar ver voorbij het punt waarop lezers al lang berusten in en sommigen wellicht al afhaken door - het feit dat Bavo Dhooge deze keer wel echt de plank mis geslagen heeft, herpakt hij zich door de andere personages, en in het bijzonder de Russische gangster Yuri op de voorgrond te laten treden. Vanaf dat moment krijgt het verhaal een nieuw elan en wat volgt behoort tot het beste wat er ooit uit de pen van deze Gentse auteur gevloeid kwam.
Op slag wordt deze deurenkomedie een hoorn des overvloeds van geslaagd absurdisme gecombineerd met totaal onverwachte wendingen. Hij slaagt er zelfs bijna in de volhardende lezer het lamentabele begin te laten vergeten, wat echt als een huzarenstukje beschouwd mag worden. Het is bekend dat humor in de literatuur en met name humor in combinatie met spanning zich lastig laat schrijven. Bavo Dhooge blijft, nadat Toni Coppers een andere richting uitging, zich als enige Vlaamse auteur vastbijten in het genre. En met succes, ondanks de dip die Scrabble man vertoont. Een ster voor de eerste helft en vijf voor de tweede komt op een gemiddelde van drie voor het totaal.
1
Reageer op deze recensie