Hebban recensie
Droge sandwich met lekkere vulling
De in 1952 geboren Amerikaanse auteur Lisa Jackson heeft een tijdje in de banksector gewerkt. Ze woont in het noordwesten van de USA.
Zowat dertig jaar geleden, toen ze jonge moeders waren, stelde haar zus Nancy voor om, als de kinderen in bed lagen, samen een romantisch boek te schrijven. Hun pennenvrucht werd nooit gepubliceerd en de samenwerking werd stopgezet. Maar ze bleven wel schrijven: Nancy Bush legde zich toe op jeugdboeken en Lisa Jackson bouwde een succesvolle carrière uit als auteur van zowel vrouwenthrillers als in de middeleeuwen gesitueerde verhalen. Recent is de samenwerking tussen beide zussen hervat en ditmaal drong het resultaat van hun coöperatie wel door tot de boekhandel.
Lisa Jackson is zeer productief, want ze heeft al meer dan tachtig titels achter haar naam staan. Daarvan is slechts een zeer klein aantal in het Nederlands te verkrijgen. Haar nieuwste boek is Venijn.
Hoewel Venijn zich hoofdzakelijk in de buitenwijken van Los Angeles afspeelt is het toch het zevende boek in de zogenaamde New Orleans-serie waarvan slechts de laatste vier episodes in het Nederlandse vertaald werden.
Nog voor men het boek openslaat, wordt een deel van de spanning al de grond ingeboord door het zinnetje Het was alsof ze nog echt leefde, op zowel de voor- als achterzijde van het werk. Als dan ook de proloog nog uitermate warrig verteld wordt, waardoor de lezer al vanaf het begin niet meer weet wie wie is, staat al zeer vroeg vast dat Venijn geen hoogvlieger in het thrillergenre is.
Toch weet de auteur op professionele wijze een groot deel van de meubelen te redden, want na grofweg honderd bladzijden wordt het verhaal opeens interessant en slaagt ze erin de lezer te intrigeren. Vanaf dat punt tot aan de epiloog bewijst Lisa Jackson haar kunnen als auteur van spannende boeken en neemt ze haar publiek mee op de waanzinnige zoektocht van de gelukkig hertrouwde rechercheur Rick Bentz naar de oorzaak van, en de redenen achter, de recente verschijning van zijn twaalf jaar eerder overleden vrouw Jennifer. Een zoektocht die flirt met de grenzen van de geloofwaardigheid, maar deze zelden of nooit overschrijdt. Tot aan de epiloog dus. Want daarin volgt wederom een opdoffer: een weliswaar ondergeschikte, maar toch interessante verhaallijn met veel potentieel, wordt met weinig woorden en nog minder gevoel voor drama botweg afgehaspeld. Een koude douche en niet genoeg bladzijden meer in het verschiet om hiervan te herstellen. Het gevolg is dat de lezer onbevredigd achterblijft. Het venijn zit dus in de staart.
Lisa Jackson is niet alleen een vrouw, ze spitst haar schrijfsels ook toe op een vrouwelijk lezerspubliek: Venijn staat vol van typische themas als relaties, overspel, kinderwens, scheidingen en jaloersheid. Gelukkig maken de spannende verhaallijnen en een degelijk plot het boek ook nog best genietbaar voor het andere geslacht.
Venijn laat de lezer achter met gemengde gevoelens: een professioneel middenstuk gesandwicht tussen een begin en een einde van mindere kwaliteit. Al bij al is het eindresultaat een werk dat de toets der kritiek net kan weerstaan.
Zowat dertig jaar geleden, toen ze jonge moeders waren, stelde haar zus Nancy voor om, als de kinderen in bed lagen, samen een romantisch boek te schrijven. Hun pennenvrucht werd nooit gepubliceerd en de samenwerking werd stopgezet. Maar ze bleven wel schrijven: Nancy Bush legde zich toe op jeugdboeken en Lisa Jackson bouwde een succesvolle carrière uit als auteur van zowel vrouwenthrillers als in de middeleeuwen gesitueerde verhalen. Recent is de samenwerking tussen beide zussen hervat en ditmaal drong het resultaat van hun coöperatie wel door tot de boekhandel.
Lisa Jackson is zeer productief, want ze heeft al meer dan tachtig titels achter haar naam staan. Daarvan is slechts een zeer klein aantal in het Nederlands te verkrijgen. Haar nieuwste boek is Venijn.
Hoewel Venijn zich hoofdzakelijk in de buitenwijken van Los Angeles afspeelt is het toch het zevende boek in de zogenaamde New Orleans-serie waarvan slechts de laatste vier episodes in het Nederlandse vertaald werden.
Nog voor men het boek openslaat, wordt een deel van de spanning al de grond ingeboord door het zinnetje Het was alsof ze nog echt leefde, op zowel de voor- als achterzijde van het werk. Als dan ook de proloog nog uitermate warrig verteld wordt, waardoor de lezer al vanaf het begin niet meer weet wie wie is, staat al zeer vroeg vast dat Venijn geen hoogvlieger in het thrillergenre is.
Toch weet de auteur op professionele wijze een groot deel van de meubelen te redden, want na grofweg honderd bladzijden wordt het verhaal opeens interessant en slaagt ze erin de lezer te intrigeren. Vanaf dat punt tot aan de epiloog bewijst Lisa Jackson haar kunnen als auteur van spannende boeken en neemt ze haar publiek mee op de waanzinnige zoektocht van de gelukkig hertrouwde rechercheur Rick Bentz naar de oorzaak van, en de redenen achter, de recente verschijning van zijn twaalf jaar eerder overleden vrouw Jennifer. Een zoektocht die flirt met de grenzen van de geloofwaardigheid, maar deze zelden of nooit overschrijdt. Tot aan de epiloog dus. Want daarin volgt wederom een opdoffer: een weliswaar ondergeschikte, maar toch interessante verhaallijn met veel potentieel, wordt met weinig woorden en nog minder gevoel voor drama botweg afgehaspeld. Een koude douche en niet genoeg bladzijden meer in het verschiet om hiervan te herstellen. Het gevolg is dat de lezer onbevredigd achterblijft. Het venijn zit dus in de staart.
Lisa Jackson is niet alleen een vrouw, ze spitst haar schrijfsels ook toe op een vrouwelijk lezerspubliek: Venijn staat vol van typische themas als relaties, overspel, kinderwens, scheidingen en jaloersheid. Gelukkig maken de spannende verhaallijnen en een degelijk plot het boek ook nog best genietbaar voor het andere geslacht.
Venijn laat de lezer achter met gemengde gevoelens: een professioneel middenstuk gesandwicht tussen een begin en een einde van mindere kwaliteit. Al bij al is het eindresultaat een werk dat de toets der kritiek net kan weerstaan.
1
Reageer op deze recensie