Verbazend reëel en geloofwaardig

De 34 jaar jonge Ierse Arlene Hunt woont met haar man, dochter, hond en katten in Dublin, waar ze ook haar verhalen laat afspelen. Ze is het levende bewijs dat schrijvers geen duffe mensen hoeven te zijn die al koffie slurpend achter de schrijftafel hangen, want deze uit het milieu gestapte prostituee liep vorig jaar liep haar eerste marathon.
Met Vermist levert ze haar vierde boek af, maar het is pas het eerste dat is uitgebracht in een Nederlandse vertaling. Hoewel het al het derde deel is waarin de detectives opgevoerd worden, kan het zonder problemen worden gelezen zonder enige voorkennis. Natuurlijk blijft de lezer wel achter met een aantal vraagtekens over het duistere verleden van Sarah, dat mogelijk wat raakpunten heeft met haar eigen verleden.
Als blijkt dat een jonge vrouw die net een man neergeschoten heeft en daarna zelfmoord probeert te plegen, de zesentwintig jaar geleden verdwenen en doodgewaande Katie Jones is, worden bij haar moeder en broer oude wonden terug opengereten, en stapelen de vragen zich op.
De broer schakelt het locale detectivebureau QuicK in om het verleden van Katie uit te pluizen in de hoop zo te weten te komen wat zijn zus overkomen is. Detectives John Quingley en Sarah Kenny bijten zich vast in de zaak en stoten op een organisatie die het geweld niet schuwt. Als dan Sarah ook nog eens ingehaald wordt door haar eigen dubieuze verleden, wordt het haar bijna teveel en kan ze zich maar amper staande houden.
Arlene Hunt bewijst dat ze weet hoe ze een spannend verhaal moet opbouwen: doe geheimzinnig; zorg voor dreigend onheil; voeg een scheutje humor toe; gebruik personages met een verleden en bovenal ontwerp een goede verhaallijn. Als al die ingrediënten dan ook nog eens, keurig gemixed, op papier gezet worden in een zeer vlot lezende schrijfstijl, kan er maar weining meer misgaan.
De twee sterkste punten van Vermist zijn zonder twijfel de plot en het detectiveduo. De plot, die slechts uiteengetrokken is in twee verhaallijnen, staat als een huis. Zelfs al kan de lezer delen van de oplossing makkelijk voorspellen, toch ontplooit het verhaal zich op een dusdanige wijze dat de verveling op geen enkele moment ook maar de minste kans krijgt om de kop op te steken. Niet alleen boeit het boek van de eerste tot de laatste bladzijde, het blijft de bijna hele tijd ook bijzonder geloofwaardig. Het verhaal zou ook in werkelijkheid kunnen gebeuren, of is wellicht ook gebeurd.
En dan zijn er de twee detectives: als ex-verliefden hangt er nog altijd een vleugje romantische spanning tussen de twee, die echter elkaar professioneel perfect aanvullen tot in hun snedige conversaties toe. John is veruit het kleurrijkst. “Eerst doen, dan denken” lijkt zijn motto te zijn, en het mag dan ook niet verbazen dat hij regelmatig eens tegen een vuist of erger aanloopt. Het personage heeft wat weg van een bijgeschaafde Pat Somers uit de boeken van Bavo Dhooge.
Vermist is een werk dat door zijn inhoud van verdwenen kinderen; tegengewerkte liefde en sterke familiebanden vooral door de vrouwelijke liefhebbers van het spannende boek fel geapprecieerd zal worden. Maar de mannelijke exemplaren moeten zeker niet schreeuwend weglopen, want ook zij zullen plezier kunnen beleven aan dit verhaal dat ver boven de middelmaat uitsteekt.Het smaakt zelfs naar meer.