Een waardig debuut dat onder de vlag van de literaire thriller vaart

De in Londen wonende S.J. Watson debuteert met Voor ik ga slapen, een verhaal dat hij ontwikkelde tijdens een cursus romanschrijven, en dat losjes gebaseerd is op waargebeurde feiten die eerder al in boekvorm gegoten werden door de Britse schrijfster Deborah Wearing.

Christine Lucas (de ik-figuur in het verhaal en dus de vertelster ervan) ontwaakt iedere ochtend in de overtuiging dat ze ongeveer vijfentwintig jaar jonger is dan in werkelijkheid. Na een nachtje slapen zijn immers alle recente herinneringen tot zowat een kwarteeuw terug uit haar geheugen gewist. Al jarenlang moet haar partner haar elke dag opnieuw vertellen wie hij is en waarom zij hem niet herkent. Als ze op aanraden van een psycholoog dagelijks haar bevindingen op papier zet, merkt ze al snel dat haar partner een en ander uit het verleden achterhoudt of verdraait. Of toch niet?

Door de aard van het verhaal en de vele herhalingen van dezelfde gegevens krijgt Voor ik ga slapen een zekere traagheid mee, die bij momenten zelfs uitgroeit tot langdradigheid. Maar desondanks weet S.J. Watson toch moeiteloos zijn publiek bij de les te houden door beetje bij beetje de spanning op te bouwen. Een proces dat hij technisch perfect beheerst en uitvoert, waardoor een origineel gegeven wordt uitgewerkt tot een psychologische thriller van formaat, die vooral door vrouwelijke fans gesmaakt zal worden. Het idee totaal te zijn overgeleverd aan wat anderen je vertellen is angstaanjagend, en de auteur buit dat gegeven zeer subtiel uit. Hoewel het jammer is dat al vrij vroeg duidelijk wordt in welke richting de verhaallijn zal evolueren, gebruikt de auteur de details als broodkruimels om het boek interessant te houden.

Heel het verhaal door doet de sfeer denken aan The Truman show, de uit 1998 daterende film met Jim Carrey, wiens personage er zich totaal niet van bewust is dat hij de hoofdrol speelt in een populaire soap. Alleen wordt Voor ik ga slapen, mede door Christines kwaal, heel wat compacter gehouden: een minimum aan personages maakt zijn opwachting in een kleine leefomgeving.
S.J. Watson slaagt erin een aan amnesie lijdende vrouw op geloofwaardige wijze tot een slachtoffer te maken van paranoia, en dat is bijna even sterk als David Copperfields optredens.

Voor ik ga slapen is dan ook een waardig debuut dat onder de vlag van de literaire thriller vaart. Liefhebbers van dit genre en lezers met een brede smaak moeten dit werkstuk zeker lezen.