Voer voor Hollywood

Dae-Jong Kang, een misdadiger van wereldformaat heeft zijn zinnen gezet op de biologische wapens aan boord van twee gezonken Japanse onderzeeërs uit de Tweede Wereldoorlog. Hij hoopt deze lading te kunnen gebruiken als drukmiddel om zijn grootse plannen ten uitvoer te brengen. Onderweg naar zijn doel, moet hij regelmatig de degens kruisen met Dirk Pitt en zijn collega’s bij NUMA, die er alles aan doen om zijn plannen te dwarsbomen.
Dit achttiende deel in de Dirk Pitt-reeks begint zeer sterk, al springt bij tijd en wijlen de vergelijking met De Trudeau factor van Juris Jurjevics in het oog. Maar toch is dit, afgezien van de raakvlakken, een totaal ander boek. Door een opeenvolging van gebeurtenissen, die op het eerste zicht los staan van elkaar blijft de richting waarin het verhaal zich zal ontwikkelen een tijdje verborgen voor de lezer, maar als eenmaal deze geheimzinnigheid verdwenen is, en de ware redenen bekend zijn, glijdt het verhaal langzaam af naar het niveau van een ordinaire actiefilm. En als Kangs trawanten het voor de zoveelste keer gemunt hebben op Dirk Pitts leven, en Dirk, die blijkbaar meer levens bezit dan een kat; op het allerlaatste moment weer ontsnapt, heb je het als lezer wel zo’n beetje gehad en verdwijnt de geloofwaardigheid als sneeuw voor de zon.
Geschreven op maat van Hollywood, zullen we maar denken, want bij deze actiescenes denk je direct aan de Indiana Jones, Jack Coltons en James Bonds van het witte doek.
Maar ondanks de mindere uitwerking van het verhaal is het plot-idee zeer origineel van opzet. Het getuigt ervan dat de auteur zeer goed op de hoogte is van de maritieme technologie alsook van de wereldpolitiek. Ook geeft de auteur blijk van de nodige humor als hij zichzelf een klein rolletje in het verhaal toebedeelt.
Het is overigens jammer dat vader en zoon Pitt beiden Dirk heten, wat regelmatig voor kortstondige momenten van verwarring zorgt.
Deze tweeslachtigheid, de bovengenoemde afwisseling van positieve en minder geslaagde momenten, zorgt er voor dat de lezer met gemengde gevoelens achterblijft als hij dit boek dichtslaat. Zwarte wind van Clive Cussler is een goed boek, dat wel. Maar een boek dat tevens nog zoveel beter had gekund. Dat zeker.